kán vandaag niet eten, het wittebrood is op.’ Gisteravond viel een klein
feestmaal op Mams haar bed, min of meer in het water. Paps: ‘Lode, eet niet zo
haastig.’ Mijnheer Mayer: ‘Onmiddellijk stoppen met die etensuitdeling. Ruhe! In
opdracht van de Lagerleitung moet ik u zeggen dat de Duitsers gedreigd hebben,
wanneer niet onmiddellijk wordt aangetreden, kommen ze met M.G. herein.’ Lode:
‘Paps, eet niet zo overhaast.’ Het waren in de schil gekookte en gegeten
aardappelen met wat margarine en een ‘koek’ van uit de soep geviste stukjes
koolraap met wat gries erdoor fijngemaakt, en opgebakken. Alle extra porties
waren vervallen, maar in het ziekenhuis wachtte mij een ‘doorslag’: de bodem
rolde uit een etensvat, en van de op de grond liggende bodem lepelde ik al het
‘dik’ in mijn pannetje: fragmenten van aardappelen en bieten. Een Albanees
jongetje lepelde zogenaamd alleen van naast de bodem, maar stal de beste brokjes
onder mijn neus weg. Dit ter memorie als ik ooit weer deftig mocht worden.
Laatste bericht: het transport vertrok met 24 personen - en 22 goederenwagons.
Op het magazijn worden geen reispakketten gemaakt. Duitsers hebben zich
uitgelaten dat de geallieerden heel dicht bij zijn - maar dit zou nog uit het
ipa-complex van gisteren kunnen stammen. Een furunkel in
m'n nek is voorwendsel om vandaag rust te nemen. De autoclaaf heeft het kamp
verlaten.
Aan extreme honger went men blijkbaar makkelijker dan aan gewone. Wij kochten
voor tabak aardappelen van de Hongaren, en redden ons daardoor.
11 u. Sanitäter zei dat we vanavond weggaan. Dr. X. komt net binnen. De ss is besloten Lager te liquideren,
algemeen ontslag, ieder moet zien hoe hij weg komt, alles
zou opgegeten worden, vandaag. Doorbraken links en rechts van ons. Het is te
hopen dat we hier kunnen blijven, maar het is niet zeker.
Auteursrecht onbekend