6 april, 4 uur 30.
De laatste geruchten zijn dat ziekenhuis, observatiebarakken, kantoor plus
familie van dit alles, blijven zullen, resp. later gaan. De Hongaren hadden
vannacht tussen 11 en 2 een abortief transport: zij zijn nog steeds niet weg. In
de lucht dezelfde activiteit: een paar luchtgevechten. Zonder de nervositeit van
mijn immobiele ouders (Paps had vannacht een pathologische honger: hij baadde in
koud zweet, en vrat klontjes, Mams is volkomen verzwakt) zou ik alles
rooskleurig aanzien: in de berichten school dus een kern van waarheid. Blijven
we hier, dan worden we wellicht ontzet. Gaan we, iedereen zegt het, dan neemt
niemand iets mee; desondanks wordt overal druk gepakt. Vanmorgen al vroeg op om
de autoclaaf te bedienen bij de Altersheimbarak. Verdienden er kaas mee en een
portie soep. Had gisteren met Jaap een contract gesloten, kan een maaltijd per
dag komen halen, moet steeds beschikbaar zijn. Dr. X. geeft ons nu een goede
kans om weg te gaan. Waarheen nog? Ben niet opgetogen over de kans nog in het
gezicht van de haven te stranden.
Auteursrecht onbekend