12 maart.
Gisteren objectief geen koorts, voelde me heel slap en duizelig toen ik even
opstond. Vandaag geen ontbijt. Even honger, die verdween na onaangename
dwangvoorstelling: penis, toebereid als Frankforterworst. Een patiënt op zaal,
verder normaal, heeft sterke hallucinaties: meent kuch te hebben, verkoopt die
aan buurman, merkt middenin zich te vergissen... Wij zijn drie dagen brood
achter, dus vanaf morgen hommeles voor drie dagen. L. is dood. De ongenaakbare
Stationsarzt van Westerbork, hier wegens verkoop van medicamenten ontslagen
(Salko H. is zijn opvolger); daarna een zoon op herhaalde brooddiefstal betrapt;
de moeder gestorven; vader en zoon naast elkaar hier op zaal; de zoon gestorven
(uitputting, die achteraf z'n diefstallen min of meer verontschuldigt); vader
goed aan 't vooruitgaan; plotseling hersenoedeem en dood. Er blijft een zoon
over, de enige normale van de familie. Een onnodige tragedie.
(Alle brooddieven zijn gestorven. Ook alle achterlijken - het lijkt
of die minder weerstand hebben.)
De voedering van het ziekenhuispersoneel wordt iets beter.
Auteursrecht onbekend