wen
heeft behoord, die destijds in Vught 48 uur in een vierpersoonscel gezeten
hebben. 12 waren gestikt of doodgetrapt, anderen krankzinnig.
Vanmorgen had ik wat broodpap, bewaard van gisteren, er dreef een wants in!
Jacobs eigenaardigheden zullen hier niet vereeuwigd worden: dan had hij zich
maar niet zo op de achtergrond moeten laten drukken door Sina M.: mij spaart het
trouwens onaangenaam geschrijf. Alleen: hij zegt vaak: ‘nog is gezegd’, ‘hou
daar rekening mee’, ‘maak gauw af’, ‘ze maken me misselijk’, ‘géén uur hoor’,
‘ik neem geen bekattering [uitschijter] voor een ander’, ‘moet ik dan overal m'n
ogen opzetten, datte die vate wegkomme’, ‘men zíet het’. Wanneer hij iets
vertelt, knikken Jaap en ik braaf van ja, maar bekennen elkaar achteraf dat we
er geen touw aan kunnen vastknopen. Evenzeer reageert hij met lege blikken op
ons Oxforddutch. Vervelend is zijn gewoonte om aan iedereen te vertellen wat
voor stommelingen wij zijn, ‘twaalf man heb ik en nog gebeurt er... niets’.
Vooral Engelander krijgt vaak op zijn kop, en wordt dan achteraf vetgemest. Er
zijn theorieën dat Jacob verplichtingen aan hem heeft. Ik geloof dat het een
oude achting voor de vroegere rijkaard is, die nog nawerkt, met sigaren gevoed.
Hij is een grote sterke blonde kerel met een kuif. Alleen de voeten zijn zeer
Jiddisch. Als bij instinct draagt hij in het kamp schoenen, maar in de keuken
rubberlaarzen.
Auteursrecht onbekend