Dagboek uit een kamp

15 aug.

Mams werd vanmiddag op appèl onwel, en viel flauw op weg naar haar barak. Het ging haar vanavond beter: ze zat Jiddische liedjes te zingen in bed, met gesloten ogen: ze stelde een programma samen en hield wapenschouw.

4000 mensen zijn aangekomen, en wonen in de grote tenten, op stro. Vrouwen en kinderen uit Warschau. Pro-Duits? We hadden een pakket van Hans, dit is deze week het derde!

Nu eindelijk de pakketten komen, zullen de Duitsers het wel spoedig verbieden. Op mijn pakket van eergisteren stond een baraknummer! Dit pakket, inhoudende suiker, gortmout, 2 stukken zeep (!) 40 sigaretten (!) hielp Mams zo snel over de depressie heen?

Met dr. L. afgesproken dat ik zal trachten de bewuste ballade te schrijven, de moeilijkheden kunnen niet anders dan leerzaam zijn. Het eten was gisteren 1 l, maar veel dikker: vandaag zal het even weinig als gisteren zijn, maar weer dun als vroeger. Misschien is er dan 's avonds dunne gortpap. (In de pap zit nooit melk; water, een beetje meelspijs, zout of suiker en wat thijm, zijn de ingrediënten.) De enorme honger komt ook daardoor, dat belangrijke componenten in het eten ontbreken: men wil zóveel van het eiwitarme eten eten, tot men eiwit genoeg heeft. Het pak was een week geleden afgestuurd: waarschijnlijk is er uit Constantinopel geschreven dat we honger

[p. 63]

hebben. Ik hoorde, toen kinderen met poppen speelden, een meisje zeggen: hier heb jij 1000 liter.

Vandaag kwamen nog steeds vrouwen en kinderen uit Warschau binnen. Van de Hongaren gaan er 350, een klein deel dus, naar Zwitserland voor Austausch. Vanavond geen L. Paps ligt ook ziek met buikloop. Aan de Sodomballade met zeer weinig succes gewerkt. Er komen weer auto's met vrouwen en kinderen langs. Het zijn vrouwen en kinderen van opstandelingen. Van het eten zijn ze verrukt: net als wij in het begin sturen ze gamellen terug die vandaag niet onder ons verdeeld zijn omdat er gisteren heibel bij de verdeling was en de één of ander dat aan de moffen verteld heeft.

Morgen is het met mijn luie leven afgelopen? Er zijn petten aangekomen en men heeft daarvoor 150 arbeidskrachten weer nodig. Nu lopen er wel velen in het kamp, van de laatste transporten, die nog nooit gewerkt hebben, maar toch.

Dasberg, toen ik z'n buurman Cohen de dichter opzocht, liet juist kleren, dekens, matras, et cetera met lysol afspuiten. Hij vertelde van niets zo'n afschuw te hebben als van ongedierte, en nadat hij gemerkt had dat er iets hem beet, had hij alles nieuw aangetrokken uit tot dusver onaangeroerde bagage, tot nieuwe schoenen toe. Of het zal helpen? Mij viel bij dat alles de keurige netheid op, ook van dingen die ik godsonmogelijk in een net geheel zou kunnen invoegen, een Perzisch tapijt bijvoorbeeld, zoals sommige nette burgermensen op tafel hebben liggen, en waar hij zijn onderlaken mee schraagt. Hij zei - een alleraardigst gojs geintje - dat hij hoopte nog eens op dit ‘tapijt van Bagdad’ 's nachts weg te zullen vliegen. De man is, bij alle joods leiderschap, een van de meest Hollandse Hollanders, die ooit de hbs verlieten. Toch een prachtkerel. C. hoopt vanavond te worden opgenomen in het ziekenhuis (hij heeft een vochtig eczeem in de lies, dat vandaag ook penis en scrotum aantastte).

[p. 64]

Dan kan hij schrijven. Vandaag op bezoek bij Mams, zag ik een van de mooie meisjes V. naakt; ze waande zich ongezien, maar dat verhoogde de natuurlijke, gezonde lekkerheid. Voor 't eerst hier dat zoiets me echt deugd doet. Als de objecten begeerlijker waren zou ik misschien niet zo aseksueel zijn. (De meisjes V. zijn hier op een afstammingsonderzoek!) Vannacht had ik een poll.