Dagboek uit een kamp

Zondag.

Siësta, wekdroom van Mams, die iets extra's komt brengen, doordat verpleegster namens Mams iets extra's komt brengen... Als verbindend motief, het kind hiernaast, dat doorlopend ‘Mammietje-mammietje’ scandeert (het kind heeft longontsteking). Daarop dr. Arons, die constateert dat rechterhelft gezicht oedemateus is. Of bof dus, die soms op de testikels slaat, of de gewone ondervoedingskwestie, die men hier pathetisch ‘hongeroedeem’ noemt, die uit eiwitgebrek voortspruit en die bij mij is uitgesloten, daar ik juist uit eiwithypochondrie veel eiwit binnenkreeg, dat mijn ouders ‘versmaadden’: melkpoeder dat Mams voor een paar sokken ruilde, en dat werkelijk slecht smaakte, maar waarvan de ergste stank door ‘Rumpunex’ afging, et cetera. Ik geloof dus dat dr. A. zich vergist als hij zegt dat het ‘met rust en goed eten’ wel in orde zal komen. Hij heeft echter veel te zeggen, en als hij zorgen wil dat ik hier wat blijven kan (ook een mogelijkheid) dan is dat meegenomen. Ik wilde allang recapituleren wat ik me van de analyse nog herinner... (gesupprimeerd).