Dagboek uit een kamp

Donderdag, 26 april

(De data kloppen niet.) Gisteren vertrok een uit de 6 Palestina-lijsten bijeengezocht transport ouderen van dagen en vrouwen naar Bar. 10 (waar wij in quarantaine gelegen hebben). Zij zullen, zegt men, naar Palestina worden uitgewisseld en geven aanleiding tot veel commentaar. Voor mij is de kans op uitwisseling verkeken nu blijkt dat men dienstplichtigen weert: misschien mag ik hopen op internering. Het ging barbaars toe: daags tevoren moesten op het werkappèl Palestina-mensen uittreden, kwamen er hoge mieters, las iemand ca. 250 mensen op, die zich opstelden. Nadat dit ca. twee uur ge-

[p. 15]

duurd had, in stromende regen, mochten wij, niet opgelezenen, naar huis en verdienden er een vrije middag door, de opgeroepenen kregen instructies. De volgende dag, weer op het werkappèl, waar nu ook de niet-werkenden waren opgeroepen, werden weer 250, maar deels anderen, opgeroepen, die 15 minuten tijd kregen, alles oud of vrouw of kind. Wij marcheerden toen naar 't werk, zonder afscheid onder anderen van oom Abel; er zijn echter mannen wier vrouw vertrekt. De ‘tien’ is nu van de rest van 't kamp streng geïsoleerd, prikkeldraad en wachtpost. Het werk zal me niet stuk krijgen, de honger en het gebrek aan zon op den duur wél.

Na 't werk, d.i. na 12 uur werk, was er een telappèl dat tot 8 uur duurde, hetgeen een verslagen stemming en bij mij keelpijn teweegbracht. Op dat tijdstip sluit men de poort tussen mannen- en vrouwenkamp. Men mocht echter nu tot 9 uur bij elkaar, ik denk dat men het achteraf gesanctioneerd heeft. Tot zondag.