|
| |
| |
| |
Derde brok.
Een amerikaensche thee. - Waerom zyn de Negers zwart?
Tegen den avond werd er thee gedronken. In Amerika bestaet een thee uit allerhande vleesch, kaes, brood en gebak, waerby men ook, als een toemaetje, een koppeken thee krygt. De heeren en dames slikten hun avondeten met de zelfde snelheid en zorgeloosheid in het knauwen binnen, met welke zy hun middagmael binnengespeeld hadden; daer er echter dien avond geene zaken meer te verrigten waren, bleven velen zitten, en de dames, gevolgd dooreen klein getal heeren, begaven zich in het salet; doch de heeren die haer gevolgd waren, werden met eene zekere minachting door de anderen aengezien, die hun met den naem van ladies' men of juffersheerkens bestempelden.
- Nu het vrouwvolk weg is, - zei Mr Johnson, - kunnen wy ons een weinig op ons gemak zetten. -
Inderdaed, hy trok eene pruim tabak uit zynen zak,
| |
| |
stak ze in zynen mond en begon vlytig te kauwen en te speeken. Het grootste getal der aenwezigen volgde zyn voorbeeld, zoo dat, na eenige oogenblikken, de vloer er uit zag als een meer van speeksel; de speekbakskens, die er in overvloed waren, strekten tot niets auders, dan om er goed neven te kunnen spuwen, en waren als schepen die dit meer bevoeren. Eenige persoonen, doch klein in getal, rookten eene cigarre, en monsieur Truchelut, die gewoon was te snuiven, trok een scheef gezigt telken male, dat hy, in gedachten, een snuifken in zynen gekwetsten neus wilde steken.
Mr Johnson stelde my aen allen voor, als zyn' vriend uit Europa, en te dier gelegenheid werd er wyn en grog en punch besteld, en wy dronken duchtig op elkanders gezondheid.
Dit gezondheiddrinken is een lastig ding in Amerika. Er wordt niet, zoo als hier te lande, iemands welzyn voorgedragen en door het geheele gezelschap bescheid gedaen; maer elkeen heeft het regt u te noodzaken een glas wyn of sterken drank met hem in het byzonder te ledigen. Om dit te doen, schenkt hy zyn gras vol, beziet u en zegt: Mynheer Zus-en-zoo, mag ik het vermaek hebben een glas wyn met u te drinken? - Gy schenkt insgelyks uw glas vol, gy buigt tot hem, die u den voorstel gedaen heeft, en gy drinkt. Krygt een ander ook zin, het zelfde met u aen te vangen, dan zyt gy
| |
| |
verpligt op nieuw te schenken, te buigen en te drinken; en zoo voorts met elkeen die lust heeft u zyn slagtoffer te maken. Het zoude als hoogst ruw en onbeleefd geacht worden, indien men zulk een voorstel afwees; zulk eene beleediging heeft zelfs meer dan eens aenleiding gegeven lot bloedige tweegevechten. Het spreekt van zelf, dat ik my aen geen dergelyk gevaer wilde blootstellen; ik dronk derhalve bereidwillig met iedereen die het my vraegde; des te meer, daer het scheen, dat, ofschoon de aenwezigen er zeer burgerlyk en vredelievend uitzagen, het nogtans altemael krygslieden waren; want ik hoorde hen elkander geene ander tytels geven, dan die van majoor, kolonel of generael; de laegste in rang onder hun was een kapitein.
Hy die het meeste myne aendacht op zich trok, was een man van middelmatige grootte, maer dik en struis; hy moet rondom de veertig jaer oud geweest zyn, en zag eruit, als of hy altyd vergramd was. De man had alles gehoord, gezien en bygewoond; wie daeraen zoude getwyfeld hebben, liep gevaer van levendig door hem opgeslokt te worden, zoo vreesselyk zag hy er uit. Zyn naem was majoor Ducking. Hy had al een paer mael een' romer wyn met my geledigd, en nu kreeg hy het in zyn hoofd, ook eens met monsieur Truchelut te drinken. Deze wilde aenvangs weigeren, uit ontzag voor zyn' neus; maer de majoor fronsde zyne wenkbrauwen zoo vervaerlyk in
| |
| |
een, dat Monsieur het niet waegde, in zyne weigering te volharden; hy schonk en dronk, en zonk, nadat hy gedronken had, achterover op zynen zetel, wilde een snuifken nemen; maer toen hy de vinger en duim aen zynen neus bragt, trok hy ze spoedig weder terug en liet eenen afgrysselyken vloek in het fransch.
- What's the matter with your nose, monsieur? - vroeg majoor Ducking, toen hy het verdraeid gezigt van het Franschmanneken gewaer werd.
- Oh! ce n'est rien, het isse nikse, - zei monsieur Truchelut, die zich schaemde over zyn ongeval. Maer Mr Johnson dacht dat het verhael daervan niet onwelkom zoude wezen voor het gezelschap, en hy vertelde hetgene op de stoomboot was voorgevallen.
Allen lachten dat het schaterde, en de majoor belde om nog eens met het Franschmanneken te drinken, die het reeds voor zyne star begon te krygen.
- Rum is een goddelyke drank - riep de majoor uit; - ja, punch waer veel rum in is, gaet alles te boven. Indien ik den man kende, die niet geern punch drinkt, en die my dit zoude durven zeggen, by den hemel! ik zou hem....
Hier hield hy op, zag dreigend om zich heen, sloeg met geweld zyne vuist op de tafel, en riep met hevigheid uit:
- Wie is er, die durft zeggen, dat hy niet geerne punch drinkt? -
| |
| |
Hy poosde en liet zyne oogen op den Franschman rusten. Deze, zich verbeeldende, dat zyn honneur national in het spel was, stond op en zei:
- Vel, ikke, Philibert Bouaventure Truchelut, ikke zegge tegen gy, en tegen al de vereld, dat ik niet drink geer de punch.
- Wat! - vroeg de majoor, - gy durft zeggen, dat gy niet geerne punch drinkt?
- Ja, - antwoorde monsieur Truchelut, - ikke durve zeg dat.
- Wel, - hernam de majoor, dan moogt gy wat anders drinken; maer dan hebt gy een' vervloekt aerdigen smaek, dat kan ik u zeggen. -
Er werd op nieuw gelachen, en de neger binnen gekomen zynde, riep hem de majoor toe:
- Hier, sneeuwbal, brengt my een glas punch, zoo heet als de hel en zoo sterk als de duivel. -
De neger ging weg, en keerde welhaest met den verlangden drank terug.
- Sneeuwbal, - zei de majoor, terwyl hy zyn glas nam, - denkt gy, dat gy ook een zoon van Adam zyt? -
De neger lachte dat zyn mond tot aen zyne ooren open ging, en liet tanden zien die, door het afsteken op zyne pek zwarte huid, nog witter toonden dan zy wezenlyk waren; dan antwoorde hy:
- O ja, majoor, zwartneger hem zoon van Adam.
| |
| |
- Wel, dat kan zyn, - hervatte de majoor, - maer dan toch langs den kant van Kaïn.
- O neen, majoor, - zegde de zwarte, - hem wit man hem zoon van Kaïn, en hem zwart man hem zoon van Abel.
- Wat, gy vervloekte, ongebleekte platneus, - riep de majoor, - gy zoudt de zoon van Abel zyn, en wy de kinderen van Kaïn?
- O ja, majoor, dat zeker; vader van my hem gezegd aen my, en vader van hem gezegd aen hem, en vader van vader en nog van vader hem altyd gezegd aen zoon, hem zwartneger de zoon van Abel.
- Wel, ongekamde kroezelkop, laet hooren hoe gy dit kunt bewyzen.
- O ja, majoor, ik kan bewyzen. Adam hem zwartneger gelyk ik, en hem kinderen van Adam allemael zwartnegers. Wel, Abel hem goed man, gelyk alle goed negers; en Kaïn, hem de schurk...
- Gelyk al de witte, veronderstel ik? - onderbrak hem de majoor.
- O neen, major, zwartneger hem niet gezegd dat. Maer de Heer hem kwaed op Kaïn, en Kaïn hem kwaed op Abel; en Kaïn hem wandelen met Abel en hem slaet dood broêr Abel met dikken stok van hem. Maer de Heer hem roept: ‘Kaïn!’ Maer Kaïn hem bang en hem kruipt weg. Maer de Heer hem
| |
| |
roept nog eens; Kaïn, Kaïn! - Maer Kaïn hem nog meer bang, en hem kruipt nog meer weg. Maer de Heer hem kwaed en roept: ‘Kaïn, Kaïn zeg ik; gy leelyke zwarte schobbejak, gaet gy komen?’ - En Kain hem kwam, en hem beefde van hoofd tot voeten, en van schrik hem zoo wit als het tafellaken, en hem altyd wit, en al hem kinderen allemael wit. -
Niet gauwer had de neger zyn verhael geëindigd of de majoor stond op zonder een woord te spreken, vatte den zwarten by den kraeg, keerde hem om, en gaf hem eenen schop onder zyne broek dat hy tot aen de deur der eetzael vloog; zich dan weêr heel bedaerd neêr zettende, zei hy:
- Als de ebbenhouten schelm kan bleek worden van schrik, dan geloof ik dat hy tegenwoordig zoo wit zal zyn als Kaïn zaliger. -
Nadat hy deze heldendaed verrigt had, trok de majoor eene groote dikke horlogie uit zynen zak, en riep uit:
- Verduiveld! is het al zoo laet? Ik was van zin, naer het tooneel te gaen, om den tooneelspeler te zien, die onlangs uit Engeland is aengekomen, en van dien er zoo veel in de nieuwsbladen geschreven wordt. -
Dit zeggende bleef hy zyne horlogie bezien, en scheen haer te verwyten dat het niet vroeger was. Het oog van monsieur Truchelut was ook op het uerwerk gevallen, waer hy de grootte en dikte van bewonderde.
| |
| |
- Gy hebt uw beziens op myne raep, be Monsieur? - zei de majoor; - maer als ge de geschiedenis er van wist, dan zoudt gy nog wat anders staen te zien.
- Och! majoor, vertelt ons dat eens, - werd er aen alle kanten geroepen.
- Daer heb ik niets tegen; maer op voorwaerde dat ge goed luistert, en my niet in de reden valt.
- Wy zullen zwygen.
- Gy ook, Monsieur?
- Ja, sans doute, ikke zal zwyg.
- Welnu dan. Het was, laet zien eens.... Ik weet niet meer wanneer het was; maer my dunkt dat u dit moet onverschillig zyn.
- Ja, ja, volkomen onverschillig.
- Ik dacht dat ge zoudt gezwegen hebben? Nu luistert wel. -
|
|
Auteursrecht onbekend