Den nieuwen lust-hof

[p. 38]

Nieu Mey-lied

op de voys: Tant que vivray.

DEn Mey, den Mey verheven
Staet nu in zynen fleur,
Want Hyms die is verdreven
En Flora hier beneuen
Sal ons haer bloemkens gheven
En doen ons veel faveur,
Aurora gaet ontsluyten
Die poort van Orient
Dies Titan sietmen buyten
Beschijnt Pomonas fruyten
Op Herpen, veelen, Luyten
Soo speeltmen excellent.

Die Musen sonder myen

Nu sitten met verblyen

Op Helicon zeer fier

Verciert met Lauwerier

Zy singhen haer partyen

Spijt Momus schimpich stryen

Apollo goedertier

Laet clincken daer zijn lier

Retorica recht haer banier.

Men siet nu alle vruchten
Die bloeyen in't seysoen
Dies elck een met ghenuchten
Na buyten waert gaet vluchten
Des Hemels soet verluchten
Die maeckt die velden groen,
Diana gaet uyt jaghen
Met al haer Nimphen schoon
Int bos na haer behagen
Acteon moet versaghen
Al wilt hy hem beclaghen,
Hy gheeft gheen menschen toon.

Veel Nimphen en Naiaden

Die comen hun nu baden

Acteon die is doodt,

Dies gheven zy hun bloodt,

Want niemant magh hun schaden

Zy zijn van anghst ontladen

By haer Fonteyn minnioot

En vreesen zy gheen noot

Verheught soo is nu cleyn en groot

[p. 39]

 

Verheught u ghy minnaren,

 

Ghebruijckt den soeten tijdt

 

En wilt by haer u paren

 

Die't hert hout int beswaren

 

V liefde oock verclaren

 

Op datse u bevrijt

 

Ghy aerdtsche schoon Goddinnen,

 

Voldoet der liefden raedt

 

En laet hem troost ghewinnen

 

Die is oprecht in't minnen,

 

En zijt niet stuer van sinnen

 

Als Daphne obstinaet.

 

V sal oock niet misschieden

 

En wilt voor hem niet vlieden

 

Zijn liefde is correckt

 

Die hem to uwaerts treckt

 

Hy staet in u ghebieden

 

Al boven ander lieden

 

Want liefde hem verweckt

 

Met eerbaerheydt ghedeckt,

 

Met schande was het noyt bevleckt.

 

Princessiens, Venus dieren

 

Ontfanght mijn simpel dicht,

 

En wilt den Mey me vieren,

 

Hoort hoe de cleyne dieren

 

Int bosch met sangh craieren

 

Aensiende Phoebus licht.

 

Saphirus comt nu blasen

 

Wt Occidenten fijn,

 

Die velden bloemich asen

 

't Gheboomte hoortmen rasen,

 

En Herten, Hinden, Hasen

 

Nu goedt om jaghen zijn.

 

Die Biekens neerstigh waecken

 

Om Honich soet te maecken

 

Tot ons verdoen planteyt,

 

Aensiet hun neerstigheyt,

 

Zy willent oock niet staecken

 

Maer voord'ren soo hun saecken

 

Van God daer toe bereyt

 

Dus wordt zijn eer verbreyt,

 

Ghelooft moet zijn zijn Majesteyt.

Finis.

Elck kan falen.