Den nieuwen lust-hof
(1602)–Michiel Vlack– AuteursrechtvrijOp de wijs: Enghelsche Fortuyne.LIef int secreet, mijn jonck hert krencken doet,
Sonder s'liefs weet, ick wel bedencken moet
Hoe ick my schick, my comt te voren staech
| |
[pagina 17]
| |
Liefde die ick tot d'uytvercoren draech.
Haer ooghskens claer, my somtijdts schencken// soet
Een zeer eerbaer loncksken en wencken// goet
Welck my mijn hert, int alderdiepste prickt
Ende met smert, ontroert ende verschrickt.
Een swaer gesucht, uyt 'shertsen diepen gront
Volght seer beducht, daer naer treur ick terstont,
Alsmen haer naem, in mijn presenti noemt
Loopt 'tbloet te saem, en ander verve coemt.
Niemant en weet, nochtans wat dat mijn let
Want int secreet, is mijn liefde gheset
En de noot mijn, noch gheen persoon geclaeght,
Den Medecijn, noch om geen hulp gevraeght.
Maer vrye noch, met d'ooghen nu alleen,
Maer lacy och, 'thert is niet wel te vre'en
dat het niet mach, door den mont spreken// uyt,
Zijn zwaer gheclach, ende gebreken// uyt.
Dus neem ick waer, bequame uer en stont
Om eens met haer, te spreken mont aen mont,
Als oogh en oogh, malkandren coment by
En 'tharte pooght, daer het oogh naeder zy.
Comt duijfkens hier, die Venus waghen trect
Neemt dit papier, en brenght het wel perfeckt,
Een Jonck-vrou schoon, die soo veel deughden heeft
Als een persoon, die op der aerden leeft.
Prince.
Want zy is mijn, Princes, en ick wil haer
Eeuwighlijck zijn, een oprecht trou dienaer,
Na mynen sin, is zy 'thooghste Juweel
Dat ick bemin, onder duysenden veel.
Die in rechte liefde verkeert,
Aensiet maet noch staet,
Noch goedt noch quaedt,
Dan de persoon die hy begheert.
|
|