Den lvst-hof van de christelicke zielen
(1600)–Jacobus Viverius–
AuteursrechtvrijX V I I. Waerom, dat sij haer als een Vrouwe laet eeten.MYne uytvercorene Lammekens, alle Parabolen, zijn manck in Godelicke dinghen; Doch sij zijn soete, Ende sij zijn noodtsaeckelick. Siet ghij op mijnen Persoon, ick ben Godes Sone; ick ben de Sone des menschen: Maer siet op mijne werckinghe, Soo ben ick de Moeder aller Zielen. Ick laeve de Zielen Ga naar margenoot+met mijne borsten; met het nieuwe ende oude Testament, met mijne Leers. Dat is dien heylighen Trec-surgh, dien wijn die verquickt, ende Leere die Salighmaket. Dese Leere en connen alle menschen niet draeghen: Daerom wordet oock een Hooghe Liedt ghenaemet. Maer die het verdraeghen connen, die sullen daer groote Soetigheydt in vinden. Doch alle Vleysschelicke Ghedachten moeten ruymen, Als men van Goddelicke Saecken spreket. De Maeghden ende Ionghelinghen; De Mannen ende Vrouwen, hebben hier elck een Hooghe Liedt. Jonghmans, soeckt ghij eene Gheestelicke Beminde, hier ben ick, die voor u ben Ghestorven. O Maeghden, Soeckt ghij eenen Gheestelicken Minnaer, hier ben ick die u al te saemen trouwe. Eene verborghene Wijsheydt voor de ghene die vergaen; Doch een claer Sonneschijn voor de Kinderen 'des lichtes. Wat soude ick segghen van de trappen mijnes loves; van de Gradatien, Of climminghen ? Ghij en soudet nu niet al connen draeghen. Het is soo door vrocht, dat het dit Kindt niet en solde connen verbeteren, Al moeste het hem ziele ende lichaem ghelden. Bindet dit woordeken op u herte: Christvs is den eenighen Salighmaker: Dus sal ick om uwe swackheydt mijn recht wesen houden, ende soo dit eerste ende letste deel besluyten. |
|