|
| |
Den Lvst-Hof Van Godes Eeuwighe Wijsheydt.
X X I V. Beschrijvinghe des Lusthofs.
O God, wat sie ick hier ? wat is dit voor een Hof ?
Waer sal ick eerst op sien ? Och het is al vol lof !
Hier en is gheene Son, dan Godes Wijsheydt reyne.
Hier en is gheene Maen, dan Godes Kerck alleyne.
Hier en is niet een Ster, dan Enghels wonder schoon.
De Zielkens blijncken hier met eene gouden croon.
Hier zijn de Vaders oudt. Hier zijn de Goe Propheten:
Hier zijn d'Apostels trauw: s'Lams Martelaers hier eten.
Wat en is hier doch niet ? Gheen traenen hier en zijn:
De spotters zijn hier niet: Hier en is gheene pijn:
De nijdt en is hier niet: den achterclap moet vluchten:
Den Lusthof van mijn Lief die is bevrijdt van suchten.
X X V. Vermaeck der vijf Sinnen.
Mijn ooghe niet en Siet, dan al wat haer aenstaet;
Mijn oore niet en Hoort, dan t'ghen dat soete gaet;
Mijn neuse niet en Rieckt, dan al wat soete riecket;
Mijn tonghe niet en Smaeckt, dan dat mijn hert ontsiecket;
Mijn lichaem niet Ghevoelt, dan t'ghen doodts smert versacht:
T'Ghesicht, t'Ghehoor, den Reuck; Smaeck en Ghevoelen lacht !
Mijn' oogh siet bloemkens soet, siet sterren, siet God's lichten.
Mijn' oor' hoort snaeren spel, Lof sangh en lievigh dichten:
Mijn neuse rieckt den Tijm, Rieckt Godes adem soet.
Mijn tonghe smaeckt het Man: drenckt Treck-surgh uyt s'Lams vloet
Mijn lichaem voelt (can't zijn) sijn's Lieves soete wanghen:
God's Lusthof can oogh, oor', neus, tongh, en lichaem, vanghen.
Den Heunigh ende melck die vloeyen hier int dal:
De Boomen vruchtigh staen, sij zijn ghelaeden al,
| |
| |
Den Boom des levens schoon die doet het hier al leven.
Tijm, sail'ge, roosmarijn en roosen bloemkens gheven.
Den alssen [heyligh cruydt] den venckel, sailge leeft:
Het is hier al vol vrucht, dat ons verblijden gheeft.
T'is eene Hemel soet, t'is eenen Lusthof schoone,
Die ick niet schrijven can, om dat ick in stof woone.
Laet nu de Heyl'ghe schaer vertellen wat tot lust:
Mijn Ziel haer hooren sal, te wijl mijn lichaem rust.
Gae, Mijn Ziel; Godes kindt, te wijlent dat ick ruste.
Het sondigh vleysch en bloedt niet comt int hof vol luste.
X X V I I. Van verghevinghe der Sonden.
Mijn Ziel [gheheel verblijdt] vloogh bij de Heyl'ghe schaer.
Een ijder gaf haer troost. Adam sprack; Wel is waer,
Ick was uyt den Lusthof om mijne sond verdreven;
Maer door des Lammes doodt wij hier in vreughden leven.
Eua sprack; Suster soet, de vrouwen zijn seer weerdt,
Al comt door eene vrou de sonde op de eerdt:
Want uyt der vrouwen saedt is Christvs voort ghecomen:
Dus en moet eene vrou [die wel leeft] niet meer schromen.
Ons schandt ghedecket is met Iesv Christi cleet.
O dat de sondaer droef draegh om zijn sonde leet,
End' hij sal metter daedt van Christo zijn ghenesen:
Die in het Lam ghelooft, is van God uyt ghelesen.
X X V I I I. Van Beproevinghe.
De Vader Abraam met Sarai troosten haer,
En spraecken; God de Heer beproefde ons seer swaer;
Wij moesten uyt ons landt vertrecken sonder draelen:
Maer God heeft onse vlucht wel connen haest betaelen.
God wilde onsen soon tot een off'rand [soo't scheen]
Maer hij woud' ons Gheloof beproeven met gheween.
Voorwaer seer menigh mael quam ons de Heer beproeven,
Om met den schijn van druck te weeren ons bedroeven.
Och als de Heer beproeft sijn schaepkens met veel smert,
Soo saeyet hij de vreught in haer bedroevet hert:
Want die met traenen saeyt, die sal met vreughet maeyen:
De smerte en den druck doen s'menschen ziel verfraeyen.
X X I X. Van Godes Ghenaede.
David en Bath-seba met haren Solomon,
Die spraecken; God's Ghenaedt is voor de ziel een Son,
De Heyl'ghe over hoop die riepen met verblijden;
| |
| |
Door Gods Ghenaede soet wij commen al uyt lijden:
Dus zij u hert gherust. Com laet ons binnen gaen,
Daer sult ghij een wit cleedt met eene croon ontfaen !
De taefel is ghedeckt; de Bruyloft wordt ghehouden.
Sij saeten alle aen die Iesvm Christvm Trouden
Met een Gheloove vast. Een twijvelachtigh mael
Was daer voor haer bereydt in s'Hemels schoone Zael.
Och hoe wel was de spijs bereydet naer haer monden !
God's spijse beter smaeckt, dan s'werelds spijs vol sonden.
Als elck versadet was, hief het Lam op zijn stem:
[Dus wasser stilte groot: elck hoorde seer naer hem]
Hij sprack; Van alle tijdt, O vrinden uytvercoren,
Was het van God voorsien, dat ick des Vaders toren
Sou koelen met mijn bloedt: Ick hebb' het oock ghedaen.
Ick liet mijn' handen reyn aen't houdt des cruyces slaen:
Den Kelck des lijdens swaer hebb' ick schoon uytghedroncken,
End' hebb' mijn dierbaer bloedt daer vooren ingheschoncken:
Dat doet u lieven hier nu mijne Gasten zijn.
V vreughet commet voort uyt mijnen druck en pijn:
Daeromme moet ghij al God's liefde seere loven.
De hulp van yder mensch door liefde comt van boven.
X X X I. Verweertheydt der menschen.
Nu en quelt mij niet meer, dan dat door Adams val
De menschen in de sond wel zijn ghevallen al,
En dat sij door mijn doodt niet alle en bekeeren.
Ick roepe allen dagh; ick laet haer daeghlicx leeren,
Dat ick haest commen sal, om wijsen het ghericht;
Doch [siet !] al wat ick segh is haer als pluymen licht.
O Blindtheydt overgroot die men wel soude tasten !
Men wilt den aermen slaef van Satans bandt ontlasten
End' hij en willet niet ! O dwaesheydt overgroot,
Dat men nacht voor den dagh, voor't leven kiest den doot !
Dit moet ick al aensien: dan soo en maght niet blijven;
Ick moet de Ziel behoe'n, of naer de helle drijven.
X X X I I. De Gherechtigheydt Godes.
O mijnen Vader groot niet heeft verworpen gaer.
T'recht vol Gherechtigheydt: Dus nae dat het Oordeel swaer.
Die in mij niet Ghelooft, wat relt hij van Ghenaede ?
Soo wie de Burgh veracht, moet self staen voor de schaede:
| |
| |
Nu isser wonder veel die mij verachten seer:
Voor die is het Ghericht. Dus ick mijn ooghen keer
Naer des Gherichtes throon, Om eens het recht te wijsen,
Van die die mijn Ghenaedt verachten en misprijsen.
Maer ghij, Mijn Vrinden weerdt, en hoeft te vreesen niet:
Ghij hebt int eerdtsche dal gheleden u verdriet;
Nu sal ick u met vreught in mijn rijck gaen versaemen.
Elck die dit heeft ghehoort die sprack; Het zij soo ! Amen.
|
|
Auteursrechtvrij