Den lvst-hof van de christelicke zielen

De Ghendtsche Minne-claghte:

Op de wijse van de Enghelsche Fortuyne.

DEn mondt die claeght des herten druck versacht:
Dus claeght mijn ziel in desen droeven nacht.
De Hel in mij, end' ick ben in de hel:
Wat de hel is, ghevoel ick nu seer wel !

I I.

Als mijn Goddin mij sluyt haer' ooghskens soet,

Mijn Minnigh hert is in de helsche gloet.
Gheen meerder hel, dan Minne onghemint:
De ghen die't seght is de ghen die't bevint

[p. 117]

 

I I I.

 

Noyt mind' ick Maeght, dan om haer Wijsheydt goedt;

 

Nochtans weet ick, dat min van vleysch en bloedt

 

Gantsch niet en heeft bij Zieles Minne-strael:

 

Des Zieles min verwint een hert van stael.

 

 

 

I V.

 

Maer als een kindt op een Goddinne siet,

 

En can sijn hert den strael ontvlieden niet:

 

T'hert wordt verbrandt, het moet al nieuwe zijn:

 

Die't heeft verblijdt; die't dervet heeft veel pijn !

 

 

 

V.

 

Och veel te hoogh ick sette mijnen sin,

 

Als ick eerst wierdt verlieft op een Goddin:

 

Hebb' ick misdaen, Ghenae, Goddin, Ghenae:

 

Dit vleysch en bloedt, niet mijne Ziele slae !

 

 

 

V I.

 

Soo mijne min dij hijnckt, wat sal ick doen ?

 

Die de Min' haet de minne niet moet voe'n;

 

Maer du, Goddin [verdraeghe doch een woordt !]

 

Met dijne Min, brenghst mijne Minne voordt.

 

 

 

V I I.

 

Du bist de schuldt dat ick dij minnen moet;

 

Hadtstu mij niet ghetoont dijn aenschijn soet;

 

Hadtstu mij niet dijn Wijsheydt laeten sien;

 

Van dijne Min soud' ick seer gheeren vlie'n.

 

 

 

V I I I.

 

Hebstu mij niet gheraepet van de straet ?

 

Hebstu mij niet ghelaevet vroegh en laet ?

 

Hebstu mij niet als moeder soet ghecust ?

 

Van dij, van dij, comt mij des Minnes lust !

 

 

 

I X.

 

Dan ick weet wel waerom ick ben ghewondt:

 

Ick ben de schuldt, ick hebb' gheleeft in sondt;

 

Of met gheweldt heeft sond in mij gheleeft:

 

Ick ben vercracht: de Satan sonde gheeft !

 

 

 

X.

 

Heeft mij het gheldt oyt gheweest eenen Godt ?

 

Hebb' ick met wil vertreden dijn ghebodt ?

 

Hebb' ick een Maeght of Vrou tot schandt ghebracht ?

 

Het doen sij verr' ick en hebt noyt ghedacht.

 

 

 

X I.

 

Nochtans moet ick versmooren in mijn sondt !

 

Goddinne, hier, hier light den dooden hondt;

 

Hier light den steen die door het oordeel snel

 

Gheworpen wordt in Zieles droeve Hel !

[p. 118]

 

X I I.

 

Des niet te min, wacht ick op dijn Ghenaet:

 

De handt die wondt can mij wel gheven baet:

 

Ick hope noch te sien eens dijn Aenschijn:

 

Dees helsche vloedt sal vreughdes Viver zijn.