Den lvst-hof van de christelicke zielen
(1600)–Jacobus Viverius– AuteursrechtvrijI I I I. Van Eere.X X X I. Ga naar margenoot+
WEl ! wien sie ick daer soo Moedigh ?
Hoe word't dien mensch soo Gheeert ?
Seker hij schijn't seer voorspoedigh:
Doch de Eer in Schandt Verkeert !
X X X I I.
O dwaes, die trots bist op Eeren,
Du en wordest niet Gheeert:
| |
[pagina 97]
| |
Laet de kanse maer eens keeren,
Du salst wesen seer onteert !
X X X I I I.
Och het volck is Onghestaedigh:
Die men heden Achtet seer,
Dien Acht men eer morghen Smaedigh.
Alle dingh heeft sijnen keer.
X X X I V.
Vorsten Gonst can haest verdwijnen:
Om een woordt men Ruymen moet !
Die de Eere coopt met pijnen
Sijnen Gheest onrust aen doet.
X X X V.
Wat helpt doch naer Eer te jaeghen,
Die men niet Behouden magh ?
Noyt Gheeert seer langhe daeghen
Men een mensch ter Wereldt sagh.
X X X V I.
Ah ! de mens is al te vinnigh
Om te Eeren yemant seer:
Menschen tonghen zijn seer pinnigh:
De tongh wondet s'werelds Eer.
X X X V I I.
Dickwils hoor' ick het volck praeten:
Hoe roert dat ghespuys den mondt
Op de Heeren, Leeraers, Staeten !
Die het volck helpt word't ghewond't.
X X X V I I I.
Schrijvers die om Eere Schrijven
Worden meest gheloont met schandt:
Goe leer Ongheeert moet blijven,
Het ghebreck ghevoelt den tandt.
X X X I X.
Die tot de lucht wordt Verheven
Men seer leeghe vallen siet.
Menigh Acht men in sijn leven:
Naer den doodt en is hij Niet.
X L.
Soo en is des Wereld's Eere
Niet dat staende blijven sal:
Dus van haer ick mij nu keere:
Ick soeck vast goedt in dit dal.
|
|