Versamelde gedigte

In die Voortrekkerkerkie, Pietermaritzburg

Voortrekkerstad - al is dit net in naam,
Jy was dit eenmaal tog in werklikheid -,
Wat jy bewaar uit gindse heldetyd,
Maak my vir ons geslag wanhopig skaam.
Was groot die eerbied vir die Bybelboek,
Sterk was die hand ook wat die swaar geweer
So raak met doodsveragting kon hanteer;
En hoog die hart wat vryheid hier wou soek.
Was jy, o trekkerswa, van brose hout,
Die man wat jou gedryf het, was van staal.
Vandag plesier-belus, op jag na goud,
Is broos die mens - die voertuig is metaal!
Oor skromelik' gebrek - erbarm U, Heer! -
Aan mannedurf en ruggraat van weleer.

Geboorteland, Natalia so skoon,
Die noodlot wil dat nêrens soas hier
So karig reg ervaar die stoere pionier;
Dat hier die gees-wat-steeds-misken moet woon,
En tog - hier dool die skim van Gert Maritz,
Van Piet Retief, van dapper Dirkie Uys.
Dis hier waar Bloedrivier se waters ruis,
Majoeba bulder en Spioenkop blits!
Sou ek hier swyg waar selfs die stene spreek
Van dade op die wêreld nooit oortref?
Geskiedenis, wat alle onreg wreek,
Sal hul gedagtenis ten hemel hef,
In goud op die gedenkrol elke naam:
Regmatige trots is wat hier betaam.

Die najaarsgras het nou 'n rosse gloed;
Rooi staan die kafferbome in die bloei;

[p. 231]

 

'n Rooi skyn het die water wat hier vloei;

 

Deurweek is al die lydensweg met bloed,

 

En ‘Weenen’ is die weerklank van die krans.

 

Ai my! Hoe voel ek met my volk verwond

 

Waar alles om my roep: Dis heilig' grond,

 

Vir altyd onvervreembaar Afrikaans!

 

O Volk van Smarte, aan verdriet gewend,

 

Gods vrye wind waai uit die donker wolk:

 

Jou naamloos' lye is by Hom bekend:

 

Die barensweë van 'n nuwe volk.

 

Span in die wa: die uitspanplek lê ver -

 

Maar oor die berge lonk die Vryheidster!