Versamelde gedigte

Die lokstem van die Bosveld
Aan my vriend Pierneef

Langer kan ek hier nie rus -

Rus of duurte kry nie:

Nag, wat alles wieg en sus,

Sus nie meer vir my nie.

Drome wenk my in die nag,
Stemme fluister deur die dag:

‘Hier is nie te bly nie.’

Na die Bosveld lok my droom -

Droombeeld nooit verlore

Waar Magalakween nog stroom -

Stroom soos vantevore.

'k Hoor die môrewind se lied
En die rietbok in die riet

Aldeur in my ore:

[p. 178]

 

Daar's 'n wêreld wyd en vry

 

Anderkant Tatsjanie,

 

Waar die grootwildtroppe wei

 

Tussen die mopanie;

 

Waar die groen maroelas staan;

 

Waar oor gramadoelas gaan

 

Geen gemaakte baan nie.

 

 

 

'k Sien die berge dynsig blou -

 

Blou-pers rotsewande;

 

'k Sien die kremetartboom hou -

 

Hou nog steeds die hande

 

Seën-uitsprekend oor die woud

 

As die dag in louter goud

 

Breek oor bosse en rande.

 

 

 

'k Groet u glorie, Grote Son -

 

Songoud uit u woning -

 

Ligtelaaie lewensbron -

 

Bron en glans-bekroning -

 

Heil u strale mild en bly!

 

Vlaktekinders wild en vry

 

Ken geen ander koning.

 

 

 

By die kampvuur met my roer,

 

Roerloos deur die duister,

 

Sien ek wilde oë loer -

 

Loer met wilde luister;

 

Maar ek staar die sterre aan

 

Tot ek die geheim verstaan

 

Wat die nagwind fluister.

 

 

 

Na die Bosveld moet ek weer -

 

Weer my siel tot lawing;

 

Want ek walg en wil nie meer -

 

Meer genotverslawing.

 

Weg voor! Hier begin die tog,

 

Weg van blinkerige bog ...

 

Noem dit dan ... beskawing!