Versamelde gedigte

Nemesis

Deposuit potentes de sede et exaltavit humiles. Magnificat (Luk. 1:52)

Onuitspreeklik sug die Skepping

Wyl die onkruid welig tier;

Onverklaarbaar toef die Regter

Wyl nog onreg hoogty vier;

Swaar geteister wag die mensdom

Op die magwoord: ‘net tot hier!’

Reg maar altyd aan die Kruishout;

Onreg altyd op die troon;

Maar die kruis beheers die toekoms,

Want in diepe skadu woon

Ongesien die Onregwreker -

En regverdig is Sy loon.

[p. 156]

 

Hoog die seder, diep sy wortels,

 

Wyd sy takke, groot sy eer.

 

Niks gedoog hy in sy skadu,

 

Selfs die grasspriet groei nie meer;

 

Maar die byl is aan die wortel

 

Reeds gelê. Daar stort hy neer!

 

 

 

Albeheersend, onverwinlik

 

Ry die Armada van die ree,

 

Meesteresse van die golwe,

 

Kom 'n storm van liewerlee.

 

Waar is al die reusgevaartes?

 

Vra die bodem van die see!

 

 

 

‘Leef in Ewigheid, o Koning,

 

U gesag sal altyd duur.’

 

Bowe almal hoog verhewe

 

Voel hy 'n Godheid in die uur.

 

Grootheidswaansin: mene tekel

 

Skryf die hand reeds teen die muur.

 

 

 

Magbewus woed die geweldenaar,

 

Rig te gronde stad en land;

 

Sluit die deure van genade,

 

Laat 'n spoor van bloed en brand,

 

Onbewus nog van die kanker

 

In sy eie ingewand.

 

 

 

Woekerwins begeer die Geldsug

 

- Nooit versadig, nooit tevree -

 

Ondanks ondergang van volke,

 

Menseleed en wêreldwee.

 

Dwaasheid: Wrang is al sy vrugte,

 

Bodemloos die Dode See.

[p. 157]

 

Vry die Mens - tog steeds in boeie,

 

Steeds die Denker in die ban;

 

Op sy via dolorosa

 

Lê die spoor van die tiran;

 

Maar - regverdig rig die Regter

 

Wat die laaste vierskaar span.

 

 

 

Alle onreg eis vergelding

 

Deur die mens se hand gepleeg,

 

Alle trotsheid word verneder,

 

Alle trane afgeveeg

 

In die saal waar menseharte

 

Teen 'n veertjie word geweeg!