Versamelde gedigte

Il ponte de' sospiri

I stood in Venice on the Bridge of Sighs
A palace and a prison on each hand. Byron

Daar tussen kerker en paleis
Soos in 'n droom staan hy,
En adem weer die reine lug,
Maar toef tog op die Trane-brug,
Slaak telkemaal 'n diepe sug:
Na soveel jare ... vry!

[p. 155]

 

Heil! Welkom! wenk uit die paleis.

 

Wat wag, wat aarsel hy?

 

Voer hy 'n bange sielestryd?

 

Het hy aan swaar en bitterheid

 

Sy hart gewen, en met die tyd

 

Sy boeie liefgekry?

 

 

 

Sal my die Dood - die brug wat lei

 

Van Tyd tot Ewigheid -

 

Die stonde van verblyding wees,

 

Die einde van al' lyding wees,

 

Die ure van bevryding wees

 

Van stof en sterflikheid?

 

 

 

Sal, in dié uur, my hart verstaan:

 

Eers moet die awend val,

 

Voor groots en heerlik sal verskyn

 

Die vesting van die Groot Waardyn,

 

Waar luister-ligte lonk en skyn,

 

Ontelbaar in getal?