Versamelde gedigte

Bede

En ik zag eenen nieuwen hemel en eene nieuwe aarde. Openbaring van Johannes

Hoe sal verduur die bron van lig
'n Arme kind van duister stof,
Waar Vorste van die hemelhof
Staan met bedekte aangesig?

Gee aan Profeet en Martelaar
Die duur verdiende oorwinnaarskroon
Waar Serafs skitter, Magte troon -
Te midde van U Engelskaar -

Maar my - vergun U goede Gees
- Ek smeek U dit, ek durf nie meer -
'n Plekkie op die aarde weer,
U nuwe aarde wat sal wees.

[p. 58]

 

'n Heiligdom van boom en blom

 

Waartussen voëltjies bly gesels,

 

Klein armpies my nog eens omhels,

 

Klein voetjies my weer teëkom.

 

 

 

Laat sag daar 'n Verskyning ruis

 

Wat grasie, vreugde en skoonheid is

 

En liefdes soet geheimenis

 

Bekoring bring aan hof en huis;

 

 

 

'n Bergtop in die vrye lug

 

Met groue newels aan sy voet,

 

Pers wolke wat die aandson groet;

 

Wit swane op 'n verre vlug.

 

 

 

Laat Nag daar weer die Dag vervang

 

En rus die werk van hand en gees

 

En laat daar ook nog Winter wees

 

Dat ons na Somer kan verlang.

 

 

 

Die daag'raad oor die Oostertrans

 

In newelsluier opwaarts gaan -

 

'n Bruid met goue skoentjies aan

 

Wat juigend op die berge dans;

 

 

 

Wat blydskap wek langs heel haar pad

 

Tot sy die Weste vuurrooi verf;

 

En toon ons, as haar luister sterf,

 

Die lampe van U wonderstad.

 

 

 

Al kan ons nimmer opwaarts vaar

 

Op vleuels van ekstase hoog

 

En nimmer met verklaarde oog

 

U oer-geheimenis ontwaar: -

 

 

 

Die wanklank in die harmonie -

 

Waarom die skoonste blom verwelk -

 

Die droesem in die lewenskelk -

 

U skeppings somb're trenodie;

[p. 59]

 

Al kan g'n klanke tot ons dring

 

Nooit op die aarde nog gehoor

 

En nooit vertolk deur mense-oor:

 

G'n hooglied wat U sfere sing;

 

 

 

Laat lag en lied soas weleer

 

'n Hemelhuis vir Liefde maak

 

- Dit het ek reeds op aard' gesmaak -

 

Skenk ons die liewe Aarde weer!