Alle de gedichten. Deel 2

[p. 281]

Aan mevrouw Edelheer.
1643?

Naar het Handschrift. Letterjuweel. 29.

[p. 283]

IACOB Edelheer, wiens naam ook geschreven wordt Edeler, uit een aanzienlijk Leuvensch regeeringsgeslacht gesproten, is gedurende drieëndertig jaren Pensionaris van Antwerpen geweest, en aldaar ten jare 1657, op meer dan zestigjarigen leeftijd overleden.¹⁾

Hij heeft tot echtgenoot gehad Elizabeth Lemens, die hem, vijftig jaar oud, in 1650 ontviel.

In de St. Jacobs-kerk ziet men nog heden het marmeren gedenkteeken ‘door hunne bedroefde erfgenamen’ ter eere van dit echtpaar gesticht. Het opschrift prijst den Pensionaris als ‘ut doctorum si ullus cultor, sic ipsemet varie doctus, et

1) Sexagenario major ad plures ablit anno MDCLVIL VI Id. Jul. zegt zijn grafschrift. Hij moet dus in 1597 geboren zijn, en niet, als elders vermeld wordt, in 1599.

[p. 284]

elegantiarum omnium ingenio et moribus compendium;’ zijne gade, als ‘moribus et virtute egregia.’

F. Goethals, Hist. des Lett., des Sc. et des Arts en Belg. T. III. p. 131.

Compte Rendu de la Commiss. Roy. d'Hist. 4e Serie T. II. IVe Bullet. Brux. 1874.

A. v.d. Capellen, Gedenkschriften. I. 656, 659.

Mertens en Torf, Geschiedenis van Antwerpen V. 504.

Gedenkschriften der Prov. Antwerpen. II. 42.

[p. 285]

tekstkritische noten

baggen, ringen. - carcanten, halssnoeren.

Het peerle-snoer spreeckt van de Eerbaere minnelycke Vrouwe Me vrouwe Edelheer Pencionaris van Antwerpen

Wt vergelegen landen
En vreemd' uijtheemsche stranden

ben jck tot hier gebrocht

En keurich uijtgesocht

Gemonstert wel te deegen
En op het schoonst gereegen

Om dat ic Vrouw of Maecht

Of Wie dat mij oock draecht

Vermoijen souw en cieren,
Na de gemeen manieren.

Dat pleegh wel soo te sijn

Maer sij verciert nu mijn

Door haer bevallicheeden.
door haer lieftaellicheeden,

Door Eerbaer soet gelaet,

Dat vrouwen soo wel staet

Daer baggen noch Carcanten
Verrijckt met Dijamanten

[p. 286]

 

En al de weerelts Pracht

 

Niet bij mach sijn geacht.

 

 

 

Mijn glans die u verheucht

 

js weerschijn van haer deucht.

 

Die ijder soeckt te toeven

 

En niemant te bedroeven.

 

O Isabelle siet

 

Wat lof en Perst gij niet?

 

Wt mij, die stom kan noemen

 

En sonder tong kan Roemen

 

Dat mij te dragen lust

 

tot mijne groote Eer

 

De waerde Gemaeljn

 

Van een Recht Eedel Heer.

Antwerpen.

te toeven, te voorkomen, genoegen te geven.