Alle de gedichten. Deel 2

[p. 275]

Nog aan Pieter Roose.
Brief en gedicht.
1642.

Uit Van Vloten, ‘Maria Tesselschade en hare vrienden.’ 1852.

[p. 277]

VAN Anna's hartelijke begeerte, ja smachtend verlangen naar den vrede, gelijk van hare innige dankbaarheid Aen den recht edelen Heere, Mijn Heere de President Roose, getuigen, niet minder dan de voorgaande coupletten, de brief en verzen, ten geleide van een door haar met een beteekenisvolle spreuk begraveerden roemer, aan dezen gericht en op het Rijksarchief te Brussel bewaard, met welker mededeeling de h eer van Vloten hare vrienden en die der Nederlandsche le tteren reeds in 1852 verplicht heeft.

Waerde, eerwaerde Heer!

UE onverdiende beleeftheyt te mywaerts moedigt my aen UE te derven schrijven, wat een genoegen ick hebbe alsulcken vrint gevonden te hebben in een vreemt lant, als UE, wiens aenbiedinge van vrintschap ick aenneme als een gifte van Godt en geensins door mijn merite; UE onbuychelicke sinceriteyt verstreckt my een

[p. 278]

seegel der waerheyt. Bidde UE te continueeren in UE goede gunste te mywaerts, daer ick alsulke proeve af heb gesien, dat ick daer door oock hier heb becomen, sonder moeyte, als een geschenk, de neutraliteyt, soo haest ick die versochte aen den Prins van Oranje, door sijn Secretaris, den heere van Zuilicom, Constantijn Huygens: en gesien hebbende de liberale gifte van syne Hoochheyt, alleen door UE gunst becomen, seyde terstont: welnu, dat sy haer niet beclage van haer Vaderlant, geeft het haer me, sonder een mijt te costen; wien heb ic daer toch af te dancken als UE, die onze ronde Hollanders soo beleeft maeckt! -
Was doe in den Hage tot den Heere Jacob Cats, dat mij een seer gunstich vrindt is, te eeten (daer ook eenige van de voornaemste heeren me waeren), die ick vertelde dat ick met UE op sijn gesontheyt hadde gedroncken; hij, dit hoorende, deede terstont een groote roemer brengen, daar ick weleer voor hem wat op had gecrabbelt¹⁾ en droncken allegader, met grooter eerbiedicheyt en ongedeckten hoofden, UE gesontheyt, UE wenschende een lang leven, seggende in 't particulier (haer bedieningen en de uwe afgeleyt) UE vrienden te sijn.
In 't midden van die vrolijcke maeltijt werd mijn herte beroert, en beclaechde in my selve het jammer van 't schoone Nederlant, verwoest en verdruckt van die helsche fury, het vervloeckte oorloch. O, goddelijcke vreede! wanneer sullen wy u weder sien? - en is daer nu geen pater Ney²⁾ meer te vinden, om de gescheurde herten weer aen een te neyen en groeyen daer nu geen olijftacken

1) Zie hiervoor, bl. 193.

2) Pater Joan Naey (Neyen), geboren Zeeuw en eerst protestant, later Antwerpenaar en Minoriter-monnik, geslepen bewerker van het XIIjarig Bestand. Op de fraaie prent in drie bladen, waarvan het gedicht van Hooft Op het bestant des jaers 1609 (Uitg Leendertz bl. 88 en volgg.) de uitlegging is (F. Muller Nederl. Historieplaten no. 1267), ziet men hem den wagen mennen.

voerman Vader Naey bestiert den disselboom,

En grauwt, en smeeckt, en viert de paerden haeren toom.

[p. 279]

om malcander me te gemoet te comen? - o, mijn lieve vaderlant! daer ick natuurlijck aen verplicht ben, en gij mijn waerde vrindenlant! dat mij door soo veel beleeftheyt dwingt om alles goets te gunnen; ick wensch, en ach! of Godt gave dat mijn wensch geen wensch en bleeff! dat ick mocht cussen de voetstappen van die de vrede vercundigen.
Om UE paciency niet langer te misbruycken, sal deesen met een hertelijcke groetenisse eynden, en blyve
Mijnheere!
UE. dienstbereyde vrindinne,
Anna Roemers.

Desen 28 februarius

A^o 1642.¹⁾

1) De heer van Vloten plaatst bij dit jaartal een (3?), daarmede toonende van meening te zijn dat Anaa Roemers, als catholieke, wellicht nog bij voorkeur den Ouden Stijl, waarbij het jaar met Paschen begon, bleef gebruiken, hetwelk ik niet gemeend heb te moeten aannemen, maar dat geenszins onmogelijk was, ofschoon, naar luid der verordening 16 Juni 1575 door Requesens in naam des Konings uitgevaardigd, reeds te beginnen met 1 Januari 1576 ‘alle diversiteit’ van datum had moeten ‘cesseren,’ en de Nieuwe Stijl gevolgd worden. (Zie Bor. Oorspr. der Ned. Ber. 1679 fol. I. VIII. 644.)

[p. 280]

tekstkritische noten

Den gans niet afgerecht', - Ten onrechte, naar ik meen, emendeerde Bakhuyzen van den Brink, in een beoordeeling van van Vlotens belangrijk boeksken, dit Den door Ben. - hooven, den hoveling spelen. In denzelfden zin, ook bij Hooft.

Aen den recht edelen heere, mijn heere de president Roose.

Vergeefs, o Griecken, was't, dat de Troyaensche wallen,
So lang als Hector stont, doch souden cunnen vallen;
Vergeefs d'Hollander hoopt, dat Brabant wert sijn deel,
Soo lang als Roose staet soo vast op sijnen steel,
Had Brabant sulcker tien, het souw de weerelt trotsen,
Ja, self den Turck wel uyt sijn seetel derven botsen.
O, wonderlijcken man! waer vindt men sulck noch een,
Gans vreemt van eygenbaet, baetsoekich voor 't gemeen? -
U weygheren my quelt, maer moet die quelling looven,
Den gans niet afgerecht' op vleyen noch op hooven.
Ick bidde Godt, dat hy, hetgeene van my was,
Met eenen diamant, gecrabbelt in een glas,
Met synen vinger wil in UE herte schryven,
Opdat U gunst tot my mach eeuwichlijcken blyven.

ANNA ROEMERS.