Alle de gedichten. Deel 2

[p. 251]

Aan P. Johannes Mantellius.
1640.

Naar het Handschrift. Letterjuweel, 25.

[p. 253]

PATER Johannes Mantellius (Jan Mantels), in 1636 aan de Hoogeschool te Douai tot Licentiaat in de Godgeleerdheid bevorderd, was in 1599 te Hasselt geboren en thans aldaar prior der Augustijnen, maar ook visitator van de toen, behalven een deel van Duitschland, al de Nederlanden omvattende provincie zijner orde. Het was misschien in die hoedanigheid, dat hij in het jaar 1640 te Antwerpen tegenwoordig was, waar hij in 1630 prior was geweest, en waar hij, die vroeger en later veel geschreven heeft, juist nu zijn Ars artium, sive de regimine Sanctimonialium Diatribe in 't licht deed verschijnen. Het Museum Plantijn-Moretus bewaart van hem een eigenhandig geschreven vers ‘Op den gouden passer¹⁾ van den werelt door vermaerden boeckdrucker Chris-

1) Het symbolum der drukkerij, met de zinspreuk Constantia et Labore. Zie, voor het verband van beeld en leuze, het gedicht van mijn vriend Hasebroek in zijne Winterbloemen, bl. 162.

[p. 254]

toffel Plantyn tot syne neef d'Heer Balthazar Moretus, in 't beginsel van 't nieu jaer 1641, hetwelk ons doet vermoeden dat hij er 't jaar uit vertoefd heeft, en bewijst dat de, om zijne welsprekendheid, met zoo grooten toevloed te Antwerpen en te Brussel gehoorde man ook de dichtpen voerde. Mantellius overleed hoogbejaard, in de stad zijner geboorte (1676).

van der Aa, Biograph. Woordenb. der Nederll.

[p. 255]

tekstkritische noten

onderdaen, onderworpen.

Aen den e pater Johanni Mantellio
Licentiaet in Theologie van de Ordre van S Augustijn op sijn Sprueck Pax in Virtute

Wie dat van herten Peijs begeert,
eijlieve soeckt se niet verkeert:
want datmen die so selden vint
js datmen die so weijnich mint

Dan wie aen sijnen naesten doet,
met een oprecht en gul gemoet
het geen hij wil dat hem geschiet,
js op den wegh en vordert jet.

Al die bedroch en loogens haet
ja een afgrijsen heeft van quaet
en s' weerelts Peijs maer acht een leur
die js al dichte bij de deur

Die onderdaen sijn wil verliest
in Godes wil: en niet verkiest

[p. 256]

 

sijn eijgen sinnelijckheijt die wint

 

dat hij de soete vreede vint.

 

 

 

Geluckich Man! die vol van vreucht

 

bemantelt met de waere Deucht

 

de Paijs omhelst. gedenckt ons och

 

Bidt voor ons arme soeckers doch.

 

 

 

Antwerpen, A^o 1640.