Alle de gedichten. Deel 2

[p. 183]

Aan Cats in Dordrecht.
1623.

Naar het Handschrift. Letterjuweel, 19.

[p. 185]

DE Pensionaris van Middelburg, na twee jaren met lof en genoegen zijn ambt te hebben bekleed, werd ten jare 1623, geheel onverwacht, tot Pensionaris van Dordrecht verkozen. Anna Roemers schijnt echter, tijdens haar verblijf in Zeeland, een voorgevoel gehad en, hetzij dan in dicht of ondicht, geopenbaard te hebben, dat hem een schitterende loopbaan wachtte, die aan Zeeland zijnen Cats kosten zou.

[p. 186]

Ontschuldinge aen den heere Jacob Cats
Pencionarus van Dordrecht, dat Ic hem in Zeelant doot geschreven Hadde.

Heb ic u brave Cats jn Zeelant doot geschreeven?
Dat sult gij mij als vrind wel lichtelijck vergeeven

De wyl een hooger geest dwong en beroerde my

te setten op pampier een waere Propheecij.

Hoe sou ic schryven doot? u! die soo menich Eeuwen
Sult leven in 't gedacht van de beroemde Zeeuwen.

Hoe soud jc schryven doot? u! die de doot te spijt

Sult Rennen met de faem en breeken door de tijt.

Hoe soud jc schryven doot? u! die door vrome Deuchden
Genieten Eeuwich sult d'onnoemelycke vreuchden.

Nochtans soo sult gij sijn van hun als doot beschreijt

berooft van uwen Raet en tegenwoordicheijt.

Soo niet met danckbaerheyt u schade is te boeten
Onsterffelijcken lof sal uwen druck versoeten

O Moedich Zeelant! want soo jemant van u spreeckt

u salich noemen sal, om dat gij hebt gequeeckt

[p. 187]

 

Een sulcken wijsen Man tot troost van u gebuiren

 

Die met syn cloeck beleyt, het Schip sal helpen stuiren

 

Dat voor een teycken voert verheeven op sijn mast

 

de vrye Leeuw die op geen bijtend Swyn en Past.

 

Gij Heerelycke Stat die om u schoon gebouwen

 

Van onse Steeden wert als Coningin gehouwen,

 

Gij raedt de oorsaeck wel dat ic na u verlang

 

Daer eertijts in een dach ic uijren was te lang

 

'T is Cats mijn beste vriend, daerom jc u gae vieren

 

'T is de vermaerde Cats die u soo can vercieren

 

'T is Cats die (in mijn sin) oock aengenaem en freij

 

Can maken door syn reên, een schrale dorre heij

 

Syt welcoom dan O puijck en hooftstuck van mijn weelde

 

Wiens tuchtich by syn mij Noyt lang viel noch verveelde

 

Syt Hollant wellecoom. Ach! wanneer sal ic weer

 

Mij setten aen u sij of voor u voeten neer?

 

En hooren uijt u Mont en gaeren van u lippen,

 

De lessen van de Deucht die haer al staech ontslippen.

 

Syt hertelyck gegroet van Hollants Borgerij

 

Maer alderhertelyckxt Myn waerde Cats van mij

bijtend Swyn, Zie I. bl. 163, 164. Sinnepop L van het 2e Schock. - Past, acht geeft, let. - vieren, hoog stellen, verheffen. - freij, fraai, mooi.