Alle de gedichten. Deel 2

[p. 15]

Aan Jacob van Zevecote.
1616 of 1617?

Uit Blommaerts Uitgave van Zevecote's Gedichten, 1840.

[p. 16]

tekstkritische noten

Van als, van toen. - Dat wy soo veel van haer en hare konsten lesen, nl. in het gedicht van Heinsius. - Minervae, Minerva's.

Aen Daniel Heins,
En joncvrou Anna Roemer Visschers.

Van als het Griecksche lant wiert t'eenemael beseten
Met bott' onwetenschap, en heeft men noyt geweten
Waer dat Minerva was vervlogen metten God,
Die Heliconis vloet hielt onder zijn gebot.
Maer als ick heb gesien de wel gemaeckte dichten,
Die den geleerden Heins en Anna Roemer stichten,
Ick hebbe vast gedocht, gehouden voor gewis
Dat Phaebus met zijn volck in Hollant komen is.
Waer Heins Apollo niet, hoe soud' hy konnen maecken
De dichten, die vol konst niet menschelicks en smaecken?
Die van de Goden sijn van sterflicheyt bevrijt,
En in het eeuwig boeck geschreven van den tijt.
Waer Anna Roemer niet Minerva, hoe sout wesen
Dat wy soo veel van haer en hare konsten lesen?
Hoe soud het wijt toneel des werrelts sijn te nou
Om te besluyten d'eer van een gemeene vrou?
Hoe soud' een vrijsters hert de ydelheyt verachten,
En vliegen in de locht met hemelsche gedachten,
Verheffen op haer wieck, bevryen van de doot
Soe menig kloecken man, die zy wilt maecken groot
Ick laet de blinde dan noch twyfelachtig blyven
En waer nu Phaebus is of waer Minerva kyven:
Heins sal my Phaebus sijn, en ghy Hollantsche maegt
Verdient dat ghy alleen Minervae name draegt.

[p. 17]

IACOB van Zevecote (Jacobus Sevecotius), door zijn avontuurlijk leven niet minder dan door zijn zoo nederduitsche als latijnsche gedichten opmerkelijk, was, gelijk Heinsius, een Gentenaar van geboorte, diens bloedverwant, en vurige bewonderaar, gelijk hij dan ook de vertolker in nederduitsche verzen geweest is van diens belangrijk latijnsch dichtstuk: De contemptu mortis.

Het lezen van de tusschen Heins en Anna Roemers gewisselde verzen gaf den toen ruim twintigjarigen man¹⁾ aanleiding tot de hier tegenover afgedrukte dichterlijke uitboezeming aan beiden te zamen, welke wij, met haar ‘Antwoorde’, onder zijn vroegste lettervruchten geplaatst vinden. Zijn beroemden neef had hij, bij diens bezoek aan zijn geboortestad, in het derde jaar van het Bestand (1612), persoonlijk leeren kennen:

1) Geb. 1596

[p. 18]

van de begaafde Amsterdamsche Jonkvrouw bij die gelegenheid zeker reeds veel gehoord. Later kwam hij zelf in Noord-Nederland, waar hij in 1642, als professor in de geschiedenis bij de Hoogeschool te Harderwijk, overleed.

Gedichten van Jacob van Zevecote, voor de eerste mael verzameld uitgegeven door Jonkhr. Ph. Blommaert. Gent en Rotterdam. 1840. Bl. 10, 11, 12. Zie ook de Voorrede.
Biogr. Woordenb. der Nederll., op den naam.

[p. 19]

tekstkritische noten

Pluto. Zoo staat er; maar Plutus wordt bedoeld. - swemt, zweemt.

Antwoorde van joncvrou Anna Roemer Visschers.

Uw' gunst, uw' heusheyt en uw' groet
My dit weer aen u schryven doet,
Dat hier in Hollant, meyn ick wis,
Noch Pallas noch Apollo is,
Doch soo 'er sijn, zy sijn bedeckt,
Uyt vreese van te sijn begeckt,
Dit volck met een verkeerden sin
Halen den mancken Pluto in,
Die vallen zy meest al te voet
Om dat haer dorst sou sijn geboet.
Uyt Tages gulden watervliet,
Uyt Castalis en lust haer niet.

Uw Neve swemt Apollo naer
Alleens of hy het selve waer;
Zijn lier speelt uyt een soeten toon,
Zijn hooft pronckt met een lauren-kroon:
Daerom soo mach het wel geschien
Dat hy daer voor wert aengesien.

[p. 20]

 

Maer ghy, die ick vriendin sal sijn

 

Al sijt ghy onbekent aen mijn,

 

Hebt uyt den ongemeenen bron

 

Uw' dorst gelest op Helicon,

 

De Musen hebben toen ook daer

 

Gekranst uw' grijs of jeugdig hair.

 

 

 

Maer wacht u wel dat ghy den haet

 

Van de Godin niet op u laet,

 

Om dat ghy mijn, ah, pen, beswijckt,

 

Mijn, seg ick, mijn by haer gelijckt.

 

Helas, Minerva weest niet gram,

 

Ick noyt de courtoisy aen nam

 

Voor waerheyt: ey, en schelt oock niet

 

Hem, die mijn sulcken eere biet,

 

't Is maer uyt boert; elck souckt om prijs

 

De vrouwen wat te maecken wijs;

 

Die met haer botte ooren grof

 

Niet lievers hooren dan haer lof.

laet, laadt.