'ne Zöch vaan de ieuwigheid

'n Affaire mèt 't leve

[p. 28]

4

Drei daog later, toen heer weer nao dat kentoer waos gegaange - meh noe neet umtot d'r werk waos - woort op de deur geklop. Z'n eige hart klopde helder es die hand op de boetekant vaan de deur. Zou 't Nès zien?

Jao, zie waos 't.

Binne de minuut had 'r häör vasgepak, 't leech oetgedrejd en stónd 'r z'ch in häör te wèrke. Ze waos neet gesjókkeerd, want ze drejde en wèrkde häör lief zoe nao häöm tou, tot alles sjoen en lekker pasde.

Wie 't daan alweer euver waos - väölste vlot eigelik - hoorte ze stumme in de gaank en drejde 'r d'n ellentrik aon en zaog wie ze mèt häöre sjoon de nate plek op de vloer oetwreef.

Nog twie kiere zou 'r 't doen mèt Nès. Iers, wie 'r mèt eine vaan de vrachwagele nao dat dörp waos gegaange, speciaal daoveur (want heer had gehuurd tot ze oet Sittard waos vertrokke en noe serveuze waos in dee café). E vief nummerke woort 't: gaw gaw op de sofa in 't kemerke achter d'n teek. En gaw gaw z'n brook optrèkke, want de bazin kaom oet d'n hoof met 'n bössel poor.

De lètste kier kaom heer häör zoemer tege op 't perron in Mestreech. Ze kaom oet dezelfden trein, want ze mós get pepèrre laote invölle op de Griffie.

Vaanaof 't momint tot ze z'ch troffe, wiste ze tot ze dee weeg zouwe make, dweers door de ganse stad, um örgens boete 'ne stèlle weeg te vinde. In de buurt vaan 't Fort Wöllem, tösse de struuk, hadde ze z'ch neergelach. Kalm en bedaard had ze häör breukske oetgedoon.

Nao aofloup vroog heer: ‘Diech höbs 't deze kier toch ouch ech geveuld, neetwoer? Iech meinde tot 'ch dat kós mèrke?’

‘Netuurlik kinste zoeget veule’, had ze gezag.

In 'ne lunchroom aote ze zeute gebekskes bij de koffie,

[p. 29]

veurtot heer häör trök brach nao de Statie.

Bij 't aofsjeid waos ze serieus gewore. ‘Luuster ins Charles, kom neet mie nao m'ch tou..... Iech wèl d'r neet mèt doorgoon.’

Heer had gevraog boerum neet, ze had 't noe toch fijn gehad. Veur d'n ierste kier had Nèske get gezag mèt 'ne rechte strakke mónd: ‘Vreug of laat geit 't mis.... en daan geluif 'ch tot 'ch neet op diech zou kinne rekene.... De zous neet mèt m'ch wèlle trouwe. Zoe'ne knappe jong, wiestiech,..... dee kin toch wel get beters vinde!’

Heer had nao de klok op de Statie gekeke en wis tot ze geliek had. Neet tot 'r z'ch beter veulde; meh heer heel neet genóg vaan Nès um ze leve met häör te wèlle deile.

't Waos kerteer nao drei op de klok.

Dat is mesjien wel d'n tied, dach Charles, tot leefdes oeterein goon. 't Wermste oor vaan d'n daag? Of begint de keulte daan zjus in te zètte? Of zien de lui meu?

Chauffeurs, ongedöldig achter 't stuur, ergere z'ch aon aander chauffeurs; of aon 'ne fietser, dee mesjien zit te suffe en neet 't bezej heet vaan wat 'r deit. 't Is d'n tied veur ongelökke in 't verkier en in de verkiering. In zuidelikke lan wete ze 't good; dao hawwe ze siësta.

Nèske stónd mesjien te wachte tot heer zou protestere mèt ‘Meh wie kumpste debij, leveke? Netuurlik haw 'ch vaan d'ch! Netuurlik zou 'ch mèt d'ch trouwe!’

Meh de keulte ging neet weg; z'n hart leet z'ch neet opwerme. Heer zöchde en keek häör verlege aon en mós toen weer gaw nao die klok kieke, boe op 't nog altied kerteer nao drei waos in 'n menuut die ore doorde.

Nèske zag ouch niks, want 'n gooj verstäönster heet aon eine zöch al genóg. Ze puunde häöm, veurtot ze in d'n trein stapde; en in dee puun - ouch al vónd heer 't sjenant - lag ze alles wat ze neet kós zègge.

[p. 30]

Noe waos ze dus getroud en wedevrow gewore; en mesjien had ze'ne vrund, mesjien ouch neet. Meh ze leefde nog en dat waos veur Charles genóg.

Waos heer altied zoe keul gewees? Had 'r noets väöl veur iemand geveuld nao die hopeloze leefde veur Corry? Heer wis 't neet.

Nog neet zoe gek lang geleije, wie heer nog in Australië waos (en allein, nao de scheijing vaan Miep), had heer mèt 'n vrow thoes op de baank gezete.

Heer had häör langs de weeg zien stoon, neve häör autoke, boe de radiateur vaan kookde. Heer had häör geholpe; 't waos niks: 'ne losse ventilator-reem. Ònder 't wachte op 't aofkeule had ze häöm vaan alles euver z'chzelf vertèld. Ze waos ouch allein; häöre maan ('nen echte zoeplap) had 'r e jaor of vieftien geleije laote zitte mèt häör dochter, die ze allein had mote groet bringe. Meh 't waos 'r gelök: de dochter waos op 'r plaots en ziezelf had häör leuk fietsje in Bondi, kort bij 't strand. Met e klein pensjoensje vaan vader Staot en get pótse veur e kentoer, vief daog in de week ('s mörgens vaan zès tot haaf nege) waos ze in staot behuurlik te leve: get wandele langs 't strand, e klein ritsje make mèt 't autoke, 's aovends e gleeske in de saloon op d'n hook; zoe noe en daan ins 'ne vrund, want 'ne mins wèl ouch nog wel ins vrije.

Ze wou bès mèt Charles mètgoon: daan zou ze venaovend get lekkers veur häöm klaormake. Heer zag, tot 'r 'n logeerkamer had, meh ze begrepe allebei tot dat mèt e bitsje gooje wèl (vaan beidskante) 'n euverbodige luxe zou zien.

Zeker, ze hadde lekker gegete en 'n fles gooje wien debij gedrónke. Zoe zaote ze hand-in-hand en sjouwers tegenein op de baank nao zachte meziek te luustere. Ze hadde al ins get gefriemeld en gepuund.....

Obbins stoetde ze häöm trök en zag (mèt nog altied e vrunte-

[p. 31]

lik geziech, meh 'n sjerpe stum!): Meh Charles! Wat biste kaajd! (‘so goddam cold!’ had ze gezag!).

Heer wis hiel good tot 'r neet verleef op häör waos en wersjijnlik ouch noets zou kinne weure. Waos häör snuutske 'm get te aajd? Of häör posteur en 'r menere te gewoen? Ze waos wie e vruike wat me in de supermarket tegekump, die mèt haore volle wagel opzij geit es ze zuut totste mer 'ne pot zjem en en blikske kattevoor hoofs aof te rekene aon de kassa. E vruntelik minske, dinkste daan, meh de steis toch neet direk in vuur en vlam!

‘You must be tired’, zag heer en wees häör 't logeerkemerke.

Häöre transistor-radio had 'r nog lang hure speule, want heer kós neet slaope. Zie waos sjijns in slaop gevalle.

Ze had häöm 's mörgens nog ins hartelik bedaank veur alles en 't adres in Sydney gegeve, mèt de nommer vaan d'n tèllefoon; meh heer had noets gebruuk devaan gemaak.

Ouch toen wie Junee (zoe hèdde ze) häöm had verwete tot 'r zoe kaajd waos, had heer op de klok gekeke, 't waos alweer zoe laat, want al wees die klok in Australië ouch kerteer nao twelf aon.... in Mestreech zou 't noe op de klok vaan de Statie zjus kerteer nao drei zien.