'ne Zöch vaan de ieuwigheid

'n Affaire mèt 't leve

[p. 18]

2

D'r waore nogal get vrowwe in ze leve gewees. Ze hadde sjoen en lielikke herinneringe achtergelaote, meh 't waos toch allemaol gans aanders gewees es in die koortsige verwachtinge vaan de jongmins dee heer ins gewees waos.

Die nachte in bèd kós 'r z'ch nog zoe levendig veur de geis hole. Zoe erg had 'r oetgezeen nao 't mysterieus verkier mèt 'n echte vrow, tot 'r wel d'n Duvel had wèlle bèjje: ‘Koum noe mer Satan: manifesteer d'ch in de gedaonte vaan 'n vrow, 'n sjoen naakse vrow! En lèg d'ch bij m'ch neer en laote veer 't doen..... iech höb m'n ziel en zaoligheid deveur euver!’.

D'n Duvel waos noets gekoume en dus bestónd heer neet. Of zou 't kinne zien tot dee in ze vuuske lachde: ‘Dee Charles höb 'ch toch al bij z'n kladde es dee z'ch aon miech bèjt! Dee zundig tege d'n Heilige Geis! Es 'ch zou doen wat heer wèl, daan sjrik heer z'ch kepot en geit mesjien wel op z'n kneje nao Roeme um aon de Paus absolutie te vraoge’.

Nein, d'n Duvel späölde verbergemenneke met häöm en pasde d'r wel veur op um te vreug op de proppe te koume. Dee zou tot 't lètste wachte - es 't te laat waos - um daan oet z'ne sjuilhook te sloepe en triomfantelik te rope: ‘Pot vrij!’ Daan zou Charles obbenuijts mote stoon, veur ieuwig mote stoon en tèlle... neet tot twintig of tot hónderd.... nein tot hónderdmiljoen of nog mie. Stèl 't d'ch veur: negehónderd - negenennegetigmiljoen - negehónderdnegenennegentigdoezend-negehónderdnegenennegentig-Mieljaar! Iech kom!’

Toch waore d'r vrowlui gekoume in ze leve. Och, heer had 'rs zoeväöl gekind.... zoe dèks waos 'r verleef gewore!

Waos d'r wel oets 'nen tied gewees - boete z'n kinderjaore - tot 'r 't neet te pakke had gehad?

Zelfs naotot 'r getrouwd waos en 'r ze leve voolt vasloupe in 'n

[p. 19]

serie druug en vervelende verpliechtinge: e sjoen wijfke op kentoer, 'n aordige mevrow oet de buurt, 'n sjieke dame in de kèrk, soms zelfs de vrow vaan 'ne vrund. 't Drejde miestal wel op niks oet en 't doorde ouch neet lang mèt de mieste; meh soms doorde dee jeuk langer.... mèt Penny - jao, die spande de kroen - wel mie es e haaf leve... en dat waos nog neet euver.

Z'n groetste leefde... Jeh, wat waos eigelik z'n groetste leefde gewees? Corrie, z'n ierste echte groete..... die had 'r noets kinne bereike. Dao waos 'r zoe stapelgek op gewees, tot 'r orelaank de ganse stad doorkruusde, te voot of op z'ne fiets, allein al um häör evekes te mage zien, vaan kortbij of oet de veerte.

Heer waos ins nao e bal gewees, umtot 'r vaan d'n eine of aandere had opgevaange tot ze dao kaarte veur had bestèld. Meh dat waore sjijns kaarte gewees veur häör awwer zuster. Ze mochte daan väöl opein lieke: 't waos Corry neet gewees; heer had z'ch dus 'n plaat getik.

Nao 'ne kèrmis in Eijsde was heer gegaange op z'ne fiets, umtot ze dao zou zien bij femilie. Meh wat kós heer dao doen in zoe dörp, boe de jónkheid wie klitte aonein zit geplak?

Ins had heer de mood gehad um häör te vraoge of ze mèt häöm oet wou goon mèt Carnaval. Toen had ze gezag mèt die zachte stum, die zoe goed pasde bij häör bleik geziech, tot ze al versproke waos. Heer dorf neet ins te vraoge of ze daan al 'ne leeste had. Vaan binne wis 'r 't trouwens al: jao ze heet eine. Vaanaof dat momint zaog heer häör daan ouch dèks mèt 'ne jongemaan, dee - heer mós 't ierlik bekinne - e stök groeter en knapper waos.

Heer bleef nog jaore aon häör dinke, meh dat kaom mesjien doordat 'r 'n tiedsje kraank waos gewees en oet de circulatie woort genome. Daan geit 'ne mins z'ch vaan alles in de kop hole.

[p. 20]

En noets had heer die Corry mage pune, allewel ze ins häör slappe hand in zien hand had gelag, bij 't aofsjeid.... Wienie waos dat ouch weer gewees? Oah jao: bij d'n oetslaag vaan 't eindexame vaan de aovendsjaol. Ze hadde allebei 'ne pries veur Frans gekrege en heer waos dao zoe gruuts op. ‘Perfisia’, had heer gezag, ‘veural mèt d'ne pries veur Frans!’. Heer had z'n hand oetgestoke en - wat kós ze aanders doen? - ze had die klam, slappe hand toen mer gegeve. 'n Hand die sjus zoe bleik waos wie häör geziech.

Ze had bloedarmoede, jao, want heer rappeleerde z'ch tot ze häöm dèstieds vertèlde (in ein vaan die zeldzaom gesprekke) tot ze staolpille mós gebruke. Die gónge ze daan in Belsj koupe en móste ze euver de grens smókkele. Häör zuster staok die pille bij z'ch, ‘want ze wèlle miech altied visitere’, had ze gezach, ‘umtot 'ch zoe flink vaan väöre bin!’. En ze had evekes häöre kop geboge en nao häör boorste gekeke.

Gek, meh dat waos 'm noets opgevalle. Heer kraog 'n kleur devaan, umtot ze zoeget tege häöm dorf te zègge. Mesjien waos 't wel 'ne wink um ins get los te koume en neet altied euver de lèsse op de aovendsjaol te lölle. Mesjien..... es 'r toen get mie courage had gehad....

Meh dat is naokaarte, dach 'r, heer waos noe einmaol zoe'nen druge in deen tied.

Nog neet zoe lang geleije (naotot heer oet Australië waos trökgekoume) had heer Corry gezeen in de buurt vaan St. Annadal. Ze had blomme bij z'ch en góng mesjien wel op visite bij 'ne kraanke.

‘Dag Corry’, zag 'r, ‘de bis nog niks veranderd! Wie geit 't mèt d'ch?’.

Mèt häör ging 't good, meh ze had häöre maan al tien jaor geleije verlore. Dee waos aon kaanker gestorve.

Jao, kaanker en hartinfarkts, dat waore mäördeneers gewees. Al zoeväöl vaan z'n vreuger vrun en kinnisse hadde dee

[p. 21]

lètste weeg door de Tóngerse Poort gemaak.

Meh alle vriendinnekes, boe heer oets get mèt had, waore nog in leve. Dao waos 'r gruuts op! Flawwe köl eigelik! Zoeget wie in die mop euver De Gaulle, boe iemes tege de generaol zeet: ‘Sjoen weer vendaog!’, en die awhoor dao op antwoordt mèt: ‘Merci!’.

Toch had heer nog pas e paar weke geleije 'n töchske gemaak nao e klein boerelook, örgens in de buurt vaan Roermund, um oet te vèsse wat d'r terech waos gekoume vaan 'n zeker Nel Schutgens. Dao had 'r dèstieds z'n ierste echte vrijage mèt gehad, kort nao d'n oorlog.

Wel, ze wiste häöm in dee café, boe ze vreuger wèrkde, te vertèlle tot ze nog leefde en warempel in Mestreech woende.

Häören ierste maan waos allang doed en toen had ze 'ne vrund gehad, meh of ze dao noe mèt getroud waos of nog demèt leefde, of weer allein waos??, dat kós die gooj medam oet dee café neet vertèlle. Meh Nèske maakde 't good en ‘zie is warechtig nog e sjoen vrommes veur häöre leeftied’, zag de medam; ‘zal 'ch uuch häör adres geve.... dat höb 'ch heij wel örgens?’

Nein, dat waos neet nudig: heer wis tot ze leefde.

‘Geer höb dus die Agnès vaan us good gekind?’ wou 't mins nog wete; ‘En boevaan daan wel, es 'ch zoe vrij maag zien?’ Dao wou heer liever neet op ingoon. Heer maakde z'ch mèt e smoesje devaan aof, betaolde ze pötsje beer, dat haaf vol op d'n teek bleef stoon.