Gestelsche liederen

(1949)–Simon Vestdijk– rechtenstatus



[pagina 331]
Gerooide plekaant. Waar men gerooid heeft, niet lang Geleden, goed nog te zien, Wordt in het bosch het hart bang Om de vele boomen voordien Geveld in hun dicht gedrang Van rijen van tien. Waar zijn zij, die boomen, als 't niet Dezelfde zijn als die daar Aan de nieuwe zoom een verschiet Van stammen smal en ontroostbaar Teek'nen in 't staâg verdriet Van alleen te zijn met elkaar? Alleen in het bosch dat wijkt Van de open plek in het bosch, Waar de schamele koekoeksbloem prijkt, - Alleen in het avondlicht, ros En bevreemdend, in het bereik Van het pas vereenzaamde mos, Alleen met de bittere stronk, Nog glad aan de bovenkant, Alleen, en zoo ver van honk Als ik van mijn vaderland, - O rouwend woud dat terneerzonk Als asch in de avondbrand.