Het zwaardjaar

[p. 118]

Verliefden

Aan de zij van een heuvel vol bloemen
- Door het hooge gras kronkelde een beek -
Beproefde ik de namen te noemen
Waar mijn heugnis uw beeld mee bestreek.

Uw kleed als het ritselde in 't vlieden,
Uw oogen die blonken van spot,
Uw lach en het kinderlijk spieden
Door het raam, bij mijn rit langs het slot.

Uw gestalte - o die gang door de weiden,
Toen het fonkelde op iris en sloot,
En de stralende hemel ons beiden
In zijn ééne omarming sloot.