Het zwaardjaar

[p. 107]

Walkure

Zie, de teruggeworpen lijn van uw lijf, Walkure,
Stormt in de wind en uw haren slaan de vijandige blind.
Koelte bewuive uit uw vreeslijke vleugels hem dien ge sture,
Hem dien ge scherme als het schild hem begeeft, uw held en uw vrind.

Valt hij, ge strijkt op hem neer, ge heft hem en draagt hem mede,
Zwelgen zal in uw schoot wie ge de oogen lookt en verkoort,
Drinken zal hij uit bekkeneel van verslaagne de mede,
Dreunen zal van Walhalla het dak op zijn maatvolle woord.

Maar ik weet dat wanneer, Walkure, in die hemelsche vreugden
Gij de gedachten vergaart aan de aarde waar ge eerst hem vondt,
Beelden rijzen die toen in stilte u weemoedig verheugden:
Dat ge hem dáár niet bezaai, bloedt in uw hart als een wond.