Het zwaardjaar

[p. 81]

Najaar

[p. 83]

Wereldschouw

Grijsheid, regen, vochtge nevel,
Die mijn horizon vernauwen,
Die mijn cel met glimpige lichten
Vullen door beslagen ruiten,
Doen me als midden van de wereld,
Van de wereld afgesloten,
In mijzelf mijzelf hervinden;
En in mij, die wereldspiegel,
Schouw ik, stil en klaar, de wereld.

Om uw wil op ons te werken
Zondt ge uw legers, koost voor woorden
Het geweld, de schrik, de dreiging.
Weerstand boden al de volken.
In uw vaart teruggeslagen,

[p. 84]

 

Eerst in 't Westen, toen in 't Oosten,

 

Haast in 't Noorden, straks in 't Zuiden,

 

Ligt ge, ontzet van alle zeeën,

 

En aemechtig, zwaar in 't wapen.

 

 

 

Baten tal van dappre daden?

 

Baten de geschade landen?

 

Waar uw rijkdom, weggeworpen,

 

Roest wordt boven versche graven,

 

Waar uw manskracht sterft, uw vrouwen,

 

Kindren, hongren, - werelddeelen

 

Aan uw grens hun schatten weigren, -

 

Nijvre handen, wijze hoofden

 

Welvaart niet door arbeid schragen.

 

 

 

Uw geweld, hoe breed geworpen,

 

Ligt gebonden door zijn winsten

 

En uw armoe teert zijn leden.

 

Om u heen beweegt de wereld,

 

Weerstand biedt een woelende aarde,

 

Want door daden niet, maar woorden,

 

Woord en weerwoord, die gij smaadde,

 

Zal uw strijd met allen enden

 

En het laatste woord is Vrede.