Het zwaardjaar

[p. 55]

Aan de eenzelvigheid

O schoone Eenzelvigheid,
Hoe heb ik u gekoesterd,
U die een vorm van liefde zijt
Niet voor onszelf, voor dingen niet,
Maar voor de Macht die ding en lied
En onszelf schept en voestert.

Jaloersche koningin
Haat ge iedre afhoereering.
Dan keert ge tot uw reinheid in
En vindt uw wereld nieuw en klaar
Alsof zij pas geboren waar'
Ter godlijke beschering.

[p. 56]

 

Vreugden- en smarten-vol

 

Siddert ze in uw omarming.

 

Al wat door menschenharten zwol

 

Is 't uwe en al wat stof doorstroomt

 

Vliet sneller waar uw aandacht droomt,

 

Ontdooid door uw verwarming.

 

 

 

Geen klaarte is u gelijk,

 

Wit licht met alle kleuren

 

Van de aardsche dampkring zwaar en rijk.

 

O ongebroken zichtbaarheid,

 

Die gij in mij houdt uitgespreid,

 

Ontvang me en sluit uw deuren.