De weg van het licht

[p. 18]

Adel

De zachte stem die in je zingt,
Kon ik die lokken met mijn lied,
Zij stierf dan in je zwijgen niet,
Maar werd een straal die rijst en springt,

Zij werd een zegen voor het land
En een verlossing voor jezelf:
Nu hunkert ze in het star gewelf
Van de gedachte die haar bant.

Want niemand weet als ik het weet
Hoe goed en trouw je je onderwerpt
Aan plicht die met de roede snerpt,
En hoe je dag na dag je kwelt

Voor die aanbidlijke tiran,
Maar daarvoor iedre zachte wensch
Terugdrong achter de uitingsgrens,
Waar hij nochtans niet sterven kan.

Te weinig waag je wreed te zijn
Terwille van een eigen recht:
Uit vrees voor zelfzucht werd je knecht,
Trots vreezend lijd je slavenpijn.

Ik weet niet hoe ik dit verwin:
Voor wie je liefhebt al te goed,
Verliest je hart zijn wagensmoed,
Dat ondoorgrondelijk begin

Dat lief leert hebben en nochtans
Zich aan geliefden niet zoo bindt
Of 't offert ze bereid en blind
Aan hooger heil dan levenskans.

[p. 19]

 

Dat heil zingt in je. 't Is de stem,

 

Niet van één sterflijke persoon,

 

Maar van in elk de menschezoon,

 

Zooals het kind van Bethlehem,

 

 

 

Schoon hem Maria heeft gebaard,

 

Geborene in ons allen is,

 

En was, voordat de duisternis

 

Door de eerste blik werd opgeklaard.

 

 

 

Dat heil zingt in je. 't Is de klank

 

Die iedre drang zijn maten geeft,

 

De toon waar iedre vorm door leeft,

 

In 't slepend loof de sterke rank.

 

 

 

't Is de adel, die de slag versnelt

 

Van 't hart dat flauwde zonder hoop

 

En 't bloed zijn levensvolle loop

 

Doet aangaan door geen vrees bekneld,

 

 

 

Het uitstort in gestalte en brein,

 

In stralend oog en zangbre mond,

 

Niet enkel in 't gezond verbond

 

Van warme blos en krachtige lijn,

 

 

 

Maar zoo getemd, bezield, doorgeest,

 

Dat schoonheid oplicht waar het straalt,

 

Alsof een engel ademhaalt,

 

Een god, in menschelijke leest.

 

 

 

Adel die moed en vrijheid werkt

 

En recht geeft koninklijk en groot

 

Van levensvreugde en stervensnood

 

Tol te eischen die zijn aard versterkt.