Van het leven

[p. 12]

6.

En ben ik wreed, omdat ik lachen deed

En mooi zijn voor een tijd wie zonder mij

Zich hadden doodgeleefd en nooit een blij

Half-uurtjen kenden? - dan is 't Leven wreed,

Dat eénen zelfden naakte in zijden kleedt

En rafels, en de zee, die 't eéne tij

Mooi weer speelt, en dán scheepje, en volk erbij,

Aan stukken stormt; - dan is al wat ooit leed

Eén mensch deed wreed, al gaf het honderdmaal

Meer vreugd dan 't smart gaf; - dán was 'k niemand méer

Wreed dan mijzelf, want 'k heb zóo meen'gen wensch

Schreiend gedood, dat héel mijn Kunst 't verhaal

Zal zijn van doode wenschen, die éen keer

Dorsten te wórden in deez' armen mensch.