Van het leven

[p. 13]

7.

Ach, ik begon in scherts en eindig zóó,

Haast treurig; - want dit vond ik, te' einde raad,

Dat ál wat is half goed is en half kwaad,

En iets bijna-heel-goeds te nauwernôo.

Ook ik niet: - en dit maakt mij wonderbloô

Te zeggen wat ik vind dat 't Leven laat,

Aan ons die leven: - dit: dat het niet baat

Te zeggen: ‘Ik wil zus.’ 't Leven wil zoo.

O klaagt niet, gij die lijdt door mij. Ik lijd

Van 't weten dat gij met mij lijden moet;

En ik leed niet, kon éen mensch leed'loos zijn.

Zegt me allen na: Blijdschap is goed in pijn;

Blijdschap is goed, dús is ook lijden goed; -

En lijdt... opdat gij met mij blijde zijt.