Van het leven(1889)–Albert Verwey– Auteursrecht onbekend Vorige Volgende [pagina 9] [p. 9] 3. 'k Heb nu zoo lang de menschen om mij heen Speelgoed doen zijn, dat 'k liefhad, als een kind Zijn poppe' en paardjes: - 'k noemde d' een mijn vrind, En kuste de and re mijn zoet-lief-alleen. En 'k liet ze prate' en hielp elk op de been, Die pratende omviel, - 'k hoorde heusch-gezind Hun dierb're domheid, - en 'k werd zeer bemind Door 't poppenvolkje, waar ik één van scheen. Geen had zijn eigen wil: zij lachten weêr, - Echt lachen - als ik lachte, en huilden heusch, Met menschenoogen, als ik huilen woû; - En 'k moest wel lachen, als ik telken keer Elk goedig popje, als dêe 't naar eigen keus, Zag doen wat ik liefst had, dat 't spelen zoû. Vorige Volgende
Auteursrecht onbekend Auteursrecht onbekend Auteursrecht onbekend
Auteursrecht onbekend
Auteursrecht onbekend