Aarde

[p. 127]

VII.

Een donker woud -

Een stille wel -

Daarin geschouwd -

Was ik dat wel?

Mij wil niet laten

Het vreemd vizioen.

Een bleek gelaat en

Een groen plantsoen.

Van woud en hemel

Lag het omloofd,

Van oogen-wemel

Doorblonken 't hoofd.

Oogen, twee donkren

Poelen gelijk -

Wat glom dat flonkren -

Waar nam 't de wijk? -

[p. 128]

 

Wie voert mij weer

 

Langs de oude straat?

 

Ik bukte er neer

 

Naar 't bleek gelaat.

 

 

 

In 't donkre woud,

 

In stille wel,

 

Heb ik 't geschouwd -

 

Was ik dat wel?