Aarde

[p. 71]

Cordoba.

I
Moskee.

In de moskee daar marmren en porfieren

Pilaren lanen zijn, en lanen bogen,

Die bogen dragen, zoodat starende oogen

Licht zien van ver en licht vanboven zwieren,
Midde' in dat zuilen-veld, daar Arabieren

Bogen naar 't Oosten, schuilt, schijnloos, omtogen

Van muren, kathedraal, en galmt door 't hooge

Koor zang van wie hun god met wierook vieren.
En wie 't geluid volgend daar komt, verwondert

Zich dat zóo trotsche kerk in moorschen tempel

Verloren staat, een klein en afgezonderd

Huisje in een steenen woud, - maar op den drempel

Van 't koor voelt hij dat zóo 't spaansch-christlijk heden
Verloren leeft in 't woud van 't moorsch verleden.

[p. 72]

II
Oude Stad.

De maan schijnt in de diepe stegen, door de

Poortjes op pleintjes waar als op portalen

Donkerder trap op mondt, langs hooge tralen

Voor een breed raam, en donkert nog de boorde
Van een diep venster. Wie zijn voetstap hoorde

Weerklinken en zijn schim in manestralen

Zag glijden moest wel wanen dat zijn dwalen

Was door de gangen van oud klooster, voor de
Stralen van maan en starren open, zonder

Bedaking, en van menschestappen eenzaam -

En droomend voortgaand leek het hem groot wonder,

Als hij licht zag voor venster, en gemeenzaam

Gelach en praat hoorde, en zijn stap versnelde
Hij en zag om of hem geen stap verzelde.