Aarde

[p. 69]

Sevilla.

I
Theater.

Brand gas in 't zaaltje, geef voor weinig centen

Stoeltjes en bier, laat het tooneel verbeelden

Pleintjen of woonhuis, straatje of herberg, speel den

Daaglijkschen doen van 't volk daarin, fragmenten
Van kleurge klucht, warme' ernst, - vang op den jenten

Dans van de straat, deunen die nooit verveelden

't Zorgeloos oor, - laat dan voor 't laatst de weelden

Van landsdracht en 's volks kleurige gewenten
Staan op 't theater, nu dat ze in de straten

Schuilgaan in nieuwerwetsch kostuum en negen-

Tiendeeuwsche egaalheid en fatsoenlijk praten -

Dan zal 't tooneel een lachen en een zegen

Voor 't volk zijn dat in blij kortstondig wanen
Zichzelf zal zien als hier de Sevillanen.

[p. 70]

II
Murillo's Antonio.

De cel is zwart daar uit klooster-arkaden

Kalm licht geknielde Antonio beschijnt,

Maar smalle schou'rs en bleek hoofd afgepijnd

Van waken zouden, schoon die oogen baden,

Zwart zijn, zoo niet van 't zoete Jezus-kijnd

De rozen voetjes licht gewolk betraden,
Daar groote in reiken, kinder-englen baden

Erin, en 't straalt zijn zilverig omlijnd

Voorhoofd, en vingren om in smeekgevouw.

Zoodat er stijgt éen blijdschap den heldonkren

Vloer uit, en goud gewolk uit hemelblauw,

Zoekende elkaar in roze' en paarlen flonkren,

In 't kinderlijfjes transparante branden,
En 't menschenhoofd met opgeheven handen