96
Er zijn nu twee dingen die ik erg vind. Dat Monika's broertje dood is en dat ik Monika het stomste kind van de wereld vond. Maar dat vond ik toen ik nog niks wist van dat dode broertje. Toen ze hoorde dat er geen familie van mij was doodgegaan in de oorlog zei ze alleen maar dat ik geluk gehad had. En toen kon ik toch niet weten dat zij geen geluk had gehad. Ik kwam er niet op haar zoiets te vragen. In Zweden is toch geen oorlog geweest. En je kan toch niet aan iedereen gaan vragen of zijn kleine broertjes en zusjes nog leven?
Als ze het gezegd had, dan had ik die gemene dingen niet over haar gedacht. En doodgaan is toch geen schande, het is alleen maar heel erg naar en zielig. Scheiden is wel een schande, dat is je eigen schuld. Ik vertel nooit aan iemand dat mijn vader en moeder gescheiden zijn. Maar als een van de twee dood was zou ik het wel vertellen.
Het allerergste is dat ik die Monika nog steeds het stomste kind van de wereld vind. Mij en mijn land afkatten en dat dode broertje voor zichzelf houden. Net of ík nooit bang ben dat mijn kleine broertjes dood zullen gaan!!
Auteursrechtelijk beschermd