87
Er staat wel veel in mijn dagboek, maar eigenlijk toch ook weer heel weinig. Want ik schrijf er alleen de dingen in die ik doe en niks van wat ik droom en denk. En toch heb ik nog nooit zo veel gedroomd en gedacht als hier. Maar ik heb hier ook veel meer tijd voor zulke dingen dan thuis. Britt-Marie is vaak met Ghita in de weer en dan kan ik doen wat ik wil. Ik ga wat kuieren door het bos of smulbolletjes eten en dan vliegen mijn gedachten alle kanten op. Meestal eindigen ze thuis. Dat is het grappige van een reis naar het buitenland. Dat je dan je gedachten naar huis kunt laten gaan. Dat kan je niet doen als je altijd thuis blijft, want dan zijn ze er al. Maar ik zit hier nu op een steen in een bos op een eiland in Zweden, en mijn gedachten zijn bij de treurwilg die met zijn takken in de vijver hangt, vlak bij ons huis, in het Nagtegalenplantsoen in Overveen in Holland. En over een tijdje zit ik onder de treurwilg en dan zijn mijn gedachten teruggevlogen naar de steen waar ik nu zit. En dan proef ik de smulbolletjes zonder dat ik ze eet.
Auteursrechtelijk beschermd