Gezangen der vrije-metzelaaren

[p. 113]

Keerdicht. Op de wederkomst eener venerable meester; met deszelfs antwoord: en in vollen nadruk den achtbaaren meester abraham van doorn, wanneer hij uit stad geweest zijnde tot ons wedergekeert was.

Wijze: Menuet van de Graaf van Saxe: of Les grandeurs, les honneurs.

Welk een glans,

Zien wij thans,

In het Oosten?

Eenen die ons hart verblijd,

Die ons ten allentijd,

Zoo liefderijk wil troosten.

Weest vol vreugd',

En verheugd,

Wel te vreden,

[p. 114]

 

Nu w' Hem weder mogen zien,

 

En onze liefde aanbien,

 

Op heden.

 

Hij had ons, helaas! begeeven;

 

Hij was 't leven van ons leven.

 

Dog in vreê,

 

Op onz' beê,

 

Zien w' Hem, teder,

 

Gunsterijk tot ons gekeert,

 

Hij die ons hart regeert,

 

Nu weder.

'k Zing dan weer,

Keer op keer,

U ter eere,

Met een hart vol dankbaarheid,

Tot uwen Dienst bereid,

Die 'k hoogelijk waardeere.

Dat 'k u zag,

Op deez' dag,

Mij verheugde.

'k Zing dan van uw' blanke Deugd,

Die onze ziel verheugd,

Met vreugde.

'k Wil in deez' Gewijde Schaaren,
Mijne blijdschap openbaaren.

[p. 115]

 

Staat dan bij,

 

Doet met mij,

 

Offerhanden.

 

Brengt een hart vol dankbaarheid.

 

Doet 't Sterk-kruid, wel bereid,

 

Losbranden.

Blijft deez' Rij,

Dan nabij,

Als voor deezen.

Schenkt ons uwe waarde gunst,

Zoo bloeië deeze Kunst,

Alhier ten top gereezen-

In de spijt,

Van de nijd,

Zal zij groeiën.

Laaten wij haar in dit uur,

Met 't Maçonijke-vuur,

Besproeiën!