Vlaemsche poëtiek

[p. 177]

Soldatenlied.

Wy minnen vreugde, liefde en wyn,
Als 't vaderland in rust mag zyn:

Maer stuift de vyand aen,

Met zyne trotsche vaen,

De beker valt, de vreugde vlugt.
Vooruit, vooruit, weêrgalmt de lucht.
En, in gelederen geschaerd,
Zwaeit onze vuist een wrekend zwaerd.

KOOR.

Wy siddren voor ons leven niet:

't Behoort aen vorst en vryheid;

Wy wagen 't by een belder lied,

Vol vaderlandsche blybeid.

Kraekt de oorlogsdonder in ons oor,
De Leeuw van Vlaendren vecht ons voor.

Als hy, briescht elk in moed,

En vlamt naer zege en bloed.

Wy staen geplant op bres en wal;
Geen belg die immer wanklen zal,
Waer hy den blik vol fierheid schiet,
En d' aenval met een wenk gebiedt.

Elk landgenoot is ons een vrind,
En wee die hem in ketens bindt!

Ons erf is bly en vry,

Vervreemd van dwinglandy.

Smaekt, Belgen, heil in uw gezin!
Voor u waekt onze broedermin.
Verjaegt alle angst en zielepyn:
Voor u is 't dat wy leeuwen zyn.

[p. 178]

 

Hier is 't dat eenmael Breydel vocht,

 

Die met zyn bloed de vryheid kocht,

 

Toen Vlaendrens kleine magt

 

De fransche legerkracht

 

Van tachtig duizend krygers sloeg,

 

En helschen dwang en ramp verjoeg.

 

Dat bloed, 't geen ons ten erf behoort,

 

Dat bloed kookt in onze aedren voort.

 

 

 

Niet vruchtloos roept het voorgeslacht

 

Ons toe, van uit der graven nacht:

 

‘De vryheid of de dood!

 

Blyft Belgen, stout en groot!’

 

Wy zweren 't met geheven zwaerd:

 

Wy blyven, vaedren, uwer waerd'.

 

Wy staen, als 't oorlogsvuer ontbrandt,

 

Wy staen voor vorst en vaderland.

 

 

 

Mev. Van Ackere, geboren Maria Doolaeghe.