Vlaemsche poëtiek

[p. 175]

Kerstlied.
(koorzang van Engelen.)

Verheugt u, aerde en hemel,
En tintlend stargewemel;
Verheugt u, zon en maen.
Verloren stervelingen,
Wilt God ter eere zingen:
De groote dag breekt aen.

De dag van hoop en blyheid,
De stond van heil en vryheid,
Die 't menschdom redden zal:
De schepper aller dingen,
Wordt om u, stervelingen,
Geboren in een stal.

Hy komt, door deugd en lyden,
U van de hel bevryden,
Die nog uw ziel beheert;
Verheug u, zondige aerde,
De ramp die u bezwaerde,
Wordt door Hem afgekeerd.

Ryst opwaert, herdersknapen,
En trekt met hond en schapen,
Naer 't needrig Bethlehem;
Daer zult ge een kindje vinden,
Bestormd van bui en winden:
't Is God, Emmanuel!

't Is Hy, de lang beloofde,
Die, wat de zonde u roofde,
U weder brengen moet;
Aenschouwt hem 't eerst van allen,
Die gunst mag u gevallen,
O nederige stoet,

[p. 176]

 

En wilt de knieën buigen,

 

Den Heere uw' dank betuigen,

 

Die mensch werd op deze aerd;

 

Hoort, maen en starren zingen,

 

Stemt mede, stervelingen,

 

Uw redder wordt gebaerd.

 

 

 

De bloemen in de weiden,

 

De kruiden in de heiden,

 

Verheffen kelk en blad;

 

Zoekt, vrome herderscharen,

 

Wat wy u openbaren,

 

By Davids koningsstad.

 

 

 

Daer ligt een krytend wichtje,

 

Met englenaengezichtje,

 

Op 't kille stroo ter neêr:

 

Snelt aen met rassche schreden,

 

Verzinkt er in gebeden:

 

Hy is der heemlen Heer!

 

 

 

Alleluja, hier boven,

 

Wilt God den Heere loven,

 

Alleluja, op aerd,

 

Tot aen de verste stranden,

 

Tot in heur ingewanden:

 

De Heiland is gebaerd!

 

 

 

Heft aen de jubelklanken,

 

Om God er voor te danken;

 

Hy zendt u peis en vreê;

 

Juich, tintlend stargewemel,

 

Juicht, englen in den hemel,

 

En volken, jubelt meê.

 

 

 

Th. Van Ryswyck.