't Ronde jaer, of den schat der geestelijcke lofsangen

Den veerthiende Sondagh naer Pinxteren.

Stemme: De Mey, die komter ons by,, seer bly.

1. 't IS Christus woort, noyt knecht // te recht,
Die wel twee Heeren dienen kon te pas,
Maer d'een // gelijck-je sindt // me-vrindt,
Bemindt hy: maer den and'ren haet hy ras:
Hier lacht hy metter daet,
Daer grimt hy boos, en quaet,
Daer isser nergens een // oft geen,
Die Mammon als vriendt,
En Godt heeft gedient,
Waer wiljer mee heen?

2. Anxt niet voor 't geen men eet // en kleet:

Die ziel en lijf t'samen vergaeren dee,
Die sal wel sorgen met min // en sin
Die sal de kost, en kleer', wel geven ree.
Eens naer 't gevogelt siet,
S'en sayen, noch maeyen niet:
Maer Godt den Vader die voetse graegh.
Seght, sal hy dan min
Sijn huys-gesin
Vergeten haer maegh?

3. Indien hy 't hoy soo reedt, en kleedt,

't Welck heden staet, en morgen gantsch vergaet:
Seght, sal hy dan u leen // niet kleen,
Waer hebje oyt in Godt beproeft dat quaet?

[p. 72]

 

Den Heer is al te goet,

 

Wat ist al dat hy doet,

 

Voor morgen sorght soo anxtich niet:
Want Heyden, die plach

 

Soo alle den dach

 

Te singhen zijn liedt.

 

4. Foey Mammon, gelt-godt, raept // en schraept,

 

Die op u steundt, die leundt maer op een riet,

 

Ick wil gheen schat, die rot // of mot

 

Kan knaghen, Mammon, neen, ick dien u niet:
Godts rijck, en eeuwigheyt,

 

Met sijn gherechtigheyt,

 

Dees' sal ick soecken mijn leven lanck:

 

Hier hebt ghyse gantsch

 

Rijckdom, en glans,

 

Geeft Godt doch danck.