't Ronde jaer, of den schat der geestelijcke lofsangen
(1660)–Christianus Vermeulen–
AuteursrechtvrijStemme: Geeft my te drincken na mijn dorst.1. HOort doch, de valsche Phariseën
Op Christum Iesum murmureerden,
Dat hy soo soet, en soo gemeen
De Tollenaers gestaech hanteerden:
Maer hy antwoordt aen de verwarders,
Met soet bescheyt, met goet bediet,
Dit is het ampt van goede Harders,
Sijt doch daer in verwondert niet.
2. Want een die hondert Schapen heeft,
En siet bedroeft, dat een van alle
De schaepjens achter lande sweeft,
Die placht de reste wel te stallen,
Soo langh, dat hy komt te beloopen
Het honderste verloore Lam,
| |
[pagina 57]
| |
En hy dat weer by d'and're hoopen
Gebracht heeft aen sijn eygen dam.
3. Ia even, soo hy t'Schaepjen vondt,
Niet sonder al te groot beroeren
Sijns hertsens sucht, hy t'samen bondt,
En swiert het beesjen op zijn schoeren.
Soo roept hy stracks aen weder zijden
Sijn Bueren al met luyde stem,
En wil dat sy sich oock verblijden,
Om 't vinden van het Schaep, met hem.
4. Een vrouw mee, die gelt is vergunt,
Wanneers' eylaes maer eens verlooren
En heeft van tienen een munt,
Hoe luyde laets' haer stemme hooren:
Ia om den penninck weer te vinnen,
Ontsteeckt sy 't licht en vaeght het huys:
Maer vont, seydt sy tot haer vrundinnen, Sijt bly met my met soet gedruys.
5. Sal ik dan de mensch, die 'k soo bemin,
Niet met groot recht wel soecken meugen?
En als ick hem nu weerom vin.
My in de vondt des Menschs verheugen?
Onthoudt doch wel dees' mijne leeringh, Voorwaer ick seg' u voor gewis,
Dat om een sondaer sijn bekeringh
Gints in den Hemel blijschap is.
6. Veel meer dan over 't groot ghetal,
van die my noyt met sond' bedroefde,
Als over dees' die voor geen val
Geen penetentie en behoefde.
O Iesu 'k wil het gaeren weten,
Ick ben; ick ben 't verdoolde schaep,
Maer 'k bidd' u, wilt my niet vergheten,
O Heer aensiet doch my, u knaep.
|
|