't Ronde jaer, of den schat der geestelijcke lofsangen

Den vierden Sondagh nae Pinxteren.

Stemme: Christe, die daer zijt dagh en licht.

1. HEt volck omringelden den Heer,
En hy sat op den Oever neer,

[p. 58]

 

Om haer te spijsen by een Klip,

 

Doen klom hy weer in Petrus Schip.

 

2. Maer als hy nu niet meer en riep,

 

Soo seyd' hy, steeckt doch eens na 't diep.

 

Maer Petrus sey: de gantsche nacht

 

Is al ons moeyte sonder kracht.

 

3. Maer even wel op u geluyt

 

Werp ick noch eens mijn netten uyt.

 

Maer och, wat ist, dat hier gebeurt,

 

My dunckt, ons' heele Net dat scheurt.

 

4. Help, help, Matroosen staet ons by,

 

Looft Godt, en weest doch met ons bly:

 

Heer, Heer, riep Petrus, wijckt van my

 

Om dat ick een groot Sondaer sy.

 

5. En vreest niet Simon, u sy vree,

 

Stae vast, sey Christus, hier ter stee,

 

Ghy sult voort door 't Schriftuerlijck lijn

 

Een luckigh menschen Visser zijn.

 

6. Heer Iesu, Godt, ick volgh u mee

 

In deses werelts woeste Zee

 

Ick pass' voortaen op u geboon,

 

Al waer het oock door duysten doon.