't Ronde jaer, of den schat der geestelijcke lofsangen
(1644)–Christianus Vermeulen–
AuteursrechtvrijStemme: Patientie is goet kruyt.1.
Heer Jesus ginck door een Casteel
Naer veel verscheyde plaetsen,
En siet, met een verheven keel,
Riepen hem tien Melaetsen.
O Jesu! goede,
O Christe! Meester mijn,
Wilt ons doch behoede,
Wilt ghenadich zijn:
En hy daer teghen
Sprack uyt zijn mondt,
Gaet heen terstondt
Toont u den Priesterlijcken zegen.
| |
[pagina 82]
| |
2.
En siet, haer puysten wierden reyn,
Terwijle dat sy ginghen;
Maer een van henluy int gemeyn,
(Och watte vreemde dinghen!)
Loopt hem weerom te moete
Met eenen starcken loop,
Om hem te gaen begroete
En vinden liefdens knoop,
Wilt ghy niet mede,
'Ksal dan alleen
Naer eysch van reen
tot hem te ruggh' gaen trede.
3.
Soo rasch geseydt soo rasch gedaen,
En met ghebooghe leden,
Heer Iesum, op de volle baen,
Ter aerden aengebeden:
Maer Christo preste,
En vraechden hem terstont,
Seght, waer zijn de reste
Gebleven nu ghesont?
Hebben de neghen
Dan van 'tMelaetsche vel // rebel
Met u geen suyveringh gekreghen?
4.
Ick meyn wel jae: en isser dan
Van all', die 'k hebb' ghenesen
Ghevonden maer een enckel man
Die danckbaer wilde wesen,
En dat eenen verloopen
Armen Samaritaen,
Die van den trop ghedropen
Hier dus kompt aengheghaen.
Een vreemdt ghebooren
Staet op: 't gheloof // van etter-roof
Maeckt u veel frisser, als te vooren.
| |
[pagina 83]
| |
5.
O Iesu, Meester, staet ons by
Die hier voor u seer gaern knielen,
Bewaerdt ons doch voor Kettery
Melaetsheydt van de zielen
Bewaert ons' gronden,
Ons aerde gantsch verwilt
Van smettighe doodt-sonden
Kompt, geeft ons rust, en stilt,
Dat wy niet mallen
Noch door eyghen sin // van goet, eer, min,
Tot Lazary van sonden vallen.
6.
En oft' ick daer toe oyt verviel,
't Welck ghy Heer sult beletten,
Soo wilt doch mijn Melaetsche ziel
Ten eersten weer ontsmetten:
Ick ben te vreden
Heer Iesu Meester mijn
Op alsulcke reden
Te soecken medecijn,
My te vertoonen
Des Priesters macht // jae gheen ghedacht,
Jae niet een jock-woort te verschoonen.
7.
Het is doch al te wel bekendt
Men vindt het al te klaer beschreven
Wat macht gh' in't Nieuwe Testament
De Priesters hebt ghegheven:
Al wat op Aerde
(In ons versteyghert)
De vuyle sonde baerde,
Dat ghy t'vergheeft, oft' weyghert
Om te vergheven:
'tWordt t'selver tijt // ghescholden quijt,
Ghepardonneert in 't ander leven.
| |
[pagina 84]
| |
8.
Voorwaer een sonderlingh gesach
Van dese laetste tijen:
Want daer wel eer den Prister plach
Het vuyl der Lazarijen
Alleen te schouwen
Van vuyl, van etter-roof,
Wordt nu ter goeder trouwen
Door Priesters lesen,
(Want soo leert 'twaer Gheloof,
Lazarije des Gheests, van minst, van meest
Weer-houwen, oft ghenesen.
|
|