't Ronde jaer, of den schat der geestelijcke lofsangen

[p. 7]

Eerste Deel.

Eerste Sondagh des Advents

Stemme: Om een dien ick bemin, leef ick, &c.

1.
DAer sullen teyckens zijn
In grooter schroomen,
In Sonn' Maen, Sterre-schijn,
In Zeesche stroomen:
Ja, daer by sal den Rechter mee verschijnen
Met voller Majesteyt,
In groote vrees'lijckheyt,
Met syn rechtvaerdicheyt,
Met wee, end' pijnen.

2.
Als dees' dinghen geschien,
Soo hebje teeck'nen,
Dat Christus sich laet sien
Om eens te reeck'nen;
O mensch! wilt doch bereyden 's Heeren wegen,
Om voor het leste endt
In deses daeghs Advendt
Van Godt te zijn bekendt,
Bemindt te deghen.

3.
Nu spreeckt hy (die eens sal
Om ons te vroomen,
In 't Josaphatsche Dal
Ten Oordeel komen)
Wat sal dan al de weerelt kunnen baten,
Als hy sal zijn ghekroont,
Als hy sal zijn gethroont

[p. 8]

 

Niemandt van ons verschoont

 

In alle Staten?

 

 

 

4.

 

Daer sal noch Eer, noch Goet,

 

Stam, noch Gheslachte,

 

Ons kunnen gheven moet

 

Wilt daer op achte;

 

Daer sal doch niet-mandal tot voordeel wesen,

 

Dan vasten, en Ghebe'en,

 

Aelmissen voor 't Ghemeen,

 

Goe wercken maer alleen,

 

Wie sal niet vreesen?

 

 

 

5.

 

Vrienden, dit waer te swaer

 

't Moet eeuwigh duyren;

 

Neemt dan den tijdt wel waer,

 

En 's levens uyren,

 

Siet toe, 't sal anders eewelijc ons rouwen,

 

Alst al sal zijn verquist,

 

En 't zieltje gantsch vermist

 

In 't vyer, dat noyt en slist,

 

Wilt vaster bouwen.

 

 

 

6.

 

Zijt ghy dan wijs, en vroet,

 

Dits' Godts behaghen,

 

Loopt snel, quijt hier u boet,

 

Wilt Godts last draghen:

 

Ghy sult het anders met de hartste slagen,

 

Met knersinghe der tandt,

 

Met schae, met pijn, met schandt,

 

In duysternis, in brandt,

 

U seer belaghen.