De seven en tvvintichste verthooningh.
Drie Diakens met haer mantels ende sacxkens, blootshooft, bereydt d' aelmis t' ontfanghen, comen al spreeckende uyt.
Jae 't Confraters, t' is tijdt om d' aelmis t' ontfanghen.
Ick hebber toe seer cleyn verlanghen,
Maer ick moet het nu doen uyt mijn Offitie.
Ick segh u vanden selven: want vol malitie
Is den Tectander met alle zijn schaer.
Dat is noch al het minst ghevaer;
Mochtmen sonder beswaer zijn Officy volvoeren:
Maer elck een gaet spottelijck op ons loeren,
t' Zijn Burghers ofte Boeren // elck seydt het zijn.
Noch doet mijn hert al meerder pijn,
Dat den Tectander, als hy sal d' armen recommanderen,
Ons in ons presentie dan gaet blameren,
Voor alle die vergaringh met zijn schempighen praet:
Hy seyt, siet niet op die 't ontfanghen vroech of laet,
Oft sy d' aelmis t' ontfanghen wel zijn weerdich: