Een claer ende doorluchtich vertooch van d'Alckmaersche kerckelicke gheschillen
(1611)–Adolphus Venator–
Auteursrechtvrij
[Folio 45v]
| |
De vijf en tvvintichste verthooningh.
Tvvee Commissarissen uytcomende, ontmoeten Onpartydich hert, daer nae comt Simple, daer nae Herculus ende Helena.
Eerste Commissaris.
Maer Confrater dunckt u dat wy welcoom zijn?
Tweede Commissaris.
Sommighe toonen ons niet seer vriendelijck aenschijn,
En houden ons suspeckt sonder oorsaken:
Waerom ist anders dat sy ons laken,
Dan om dat wy niet zijn van d' harde Geusen:
Daerom sien sy soo bangh' langhs hare neusen:
Maer hoe dat ick oock ben, ick hoop noch met accoort,
Van als te doen rechtveerdich goedt rappoort,
Aen al de ghene die my hebben uytghesonden.
Eerste Commissaris.
Ick hoop oock niet als waerheyt te verconden,
Ende te zijn bevonden // meed' onpartydich fier.
Onpartydich hert.
Mijn heeren ick heet u wellecoom hier:
Want ick hoop uwe comst sal stillen onse smert.
Eerste Commissaris.
Wy dancken u seer Onpartydich hert,
Wy zijn om u te helpen wel gheneghen.
Onpartydich hert.
Maer mijn Heeren en laet u niet beweghen,
Door eenighe gheruchten gheheel partydich,
En wilt in uwen dienst niet zijn eensydich,
Maer weest bevrydich die sonder schult // is.
Tweede Commissaris.
Maer Vrient om dat u hert vervult // is
Met onpartydicheyt, wilt ons gheryven,
Met u by-wesen, en by ons blyven:
Want sonder uwe dryven // connen wy niet,
Beyde partyen te deghen hooren siet:
Dies niet van ons en vliet // maer blijft ons by.
Onpartydich hert.
Alle de ghene die daer begheeren my,
t' Sy Rechters vry // of haer Ghesanten,
Die woon ick geerne by aen alle canten,
En daer ick my gae planten // daer salmen spreken
Een gherecht vonnis sonder ghebreken,
| |
[Folio 46r]
| |
Waer door goe Rechters worden ghepresen.
Eerste Commissaris.
Wel, gaen wy dan, het sal tijdt wesen,
Om te sitten ter audientie:
De Vrouwen zijn ontboden, te maken mentie,
Wat dat haer van Tectander is wedervaren:
Wy moghen hooren wat sy willen verclaren. Ga naar margenoot+
Simple comt uyt.
Och! sal ick gaen, oft blyven staen?
Wat sal ick doen? bedroefde Vrouwe:
Isser wel een bedroefder in dees Landouwe?
Ick vrees verflouwen // sal noch mijn hert.
En ben ick niet gheboren tot alle smert?
Want daer mede dat ick meende te stillen mijn verseeren,
Dat doet mijn druck nu seer vermeeren:
O mijn conscientie hoe sydy verleghen!
O snooden mont had ghy ghesweghen!
Gingh ick oprechte weghen // God sou mijn druck,
Verkeeren moghelijck wel in gheluck:
Maer nu het is ghesproken, soo moet ick vast
By myne woorden blyven ghepast:
Dan eer ick word' verrast // mach ick gaen voort,
Op dat niemant alhier mijn niet en hoort:
Want ick sie ginder yemant aencomen.
Herculus.
Grijpt eenen moet Vrouwe, gaet sonder schromen,
Spreeckt stoutelijck, beleght u woorden wel,
Ghelijck als ghy zijt onderwesen snel,
Ende al ist u wat verdriet,
Denckt het is voor Gods Kercke siet,
Die machmen immer niet // verleghen laten.
Helena.
Het rout my dat icker op gingh af praten:
Want t' is gheheel t' mijnder onbaten:
Waert te vervaten // ick sou wel swyghen,
Men souder my met schoon soet spreken niet toe cryghen:
Moet icker niet ghestadich omme truren?
Men krijt en roept my nae tot allen uren:
Meest spreeckt elck een van my schant en oneer,
Op welcke straet ick my wend' ofte keer,
Over al staense op my en loeren,
En segghen, daer gaet van Tectanders hoeren,
| |
[Folio 46v]
| |
Dat moet ick hooren tot mijnder spyten,
My dunckt dat t' herte my noch sal splyten,
Van dit verwyten // vroech ende laet.
Herculus.
Sus Liefken, als Tectander metter daet
Dese oneer wel is bewesen,
Dan suldy als Judith worden ghepresen,
Van Godes Volck, voor u cloeckheyt eerbaer,
Ga naar margenoot+ Daerom gaet heenen sonder beswaer.
|
|